Γεμιστά ή αδειαστά;

Νιόπαντρη, φρεσκοπαντρεμένη που λένε, ήρθε η ώρα να κάνω το τραπέζι στα πεθερικά μου. Άγχος, μεγάλη έννοια τι θα μαγειρέψω, πως θα δούνε το σπιτικό που θα έμενε ο γιόκας τους, υπό την νέα ιδιότητα πια του παντρεμένου, πως θα με αντιμετωπίσουν, πως θα τους αντιμετωπίσω και όλες τις σχετικές σκέψεις που προβληματίζουν(;) μια νέα νοικοκυρά που έρχεται πολύ κοντά με τους ιδιαίτερους καλεσμένους της, πάνω από ένα τραπέζι. Να μην τα πολυλογώ και αφού έκανα τζάμι το σπίτι και αφού έκανα τις τελευταίες σκέψεις για το τι θα μαγειρέψω, βγήκα για ψώνια, έχοντας αποφασίσει να φτιάξω γεμιστά. Καλοκαίρι γαρ ό,τι έπρεπε για ένα πολύχρωμο ταψί με τις αγαπημένες και της εποχής κατακόκκινες ντομάτες, τις πράσινες πιπεριές, τις μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια. Μπελαλίδικο φαγητό, αλλά μου άρεσε και ήμουνα σίγουρη για την επιτυχία.

Και φτάνει η ώρα της επίσκεψης, φτάνει η ώρα του φαγητού και φτάνει η ώρα που βγάζω το ταψί απ’ το φούρνο. Καταστροφή! Όλες οι ντομάτες σκασμένες και η γέμιση ξέχειλη τριγύρω τους. Μεγάλη στεναχώρια, πως να παρουσιάσω σκασμένες ντομάτες στα πεθερικά;!
(Μακάρι να ήταν αυτά τα προβλήματα των νέων παιδιών σήμερα).
Τέλος πάντων, βάζω το ταψί στο τραπέζι, αρχίζω τις δικαιολογίες, παρατηρώ όμως διακριτικά και τις αντιδράσεις. Διαπιστώνω, ψυχραιμία και ευχάριστη διάθεση. Αφού τελειώνω τις όποιες δικαιολογίες μου, τσουπ και η παρατήρηση-πρόταση του πεθερού.
“Και γιατί κάνεις αυτή τη φασαρία, χάνεις το χρόνο σου και στεναχωριέσαι κι’ από πάνω;” ” Την επόμενη φορά, φτιάξε μόνο τη γέμιση, το ίδιο θα είναι”. Είπε ο αγαπητός μου πεθερός και με άφησε σύξυλη.
Βρήκα την πρόταση του πολύ “τρελή”, πολύ προχωρημένη για την εποχή και μάλιστα από έναν άντρα και πολύ ανατρεπτική για ένα κλασικό, παραδοσιακό φαγητό.
Την εποχή εκείνη των “δεινοσαύρων” δεν υπήρχαν γκουρμεδιές, ούτε προτάσεις μαγειρικές, ούτε λύσεις ιδιαίτερες και ούτε βεβαίως τηλεοπτικές εκπομπές και σχετικά περιοδικά συνταγών.
Κράτησα την πρόταση του σαν αστεϊσμό και συνέχισα να φτιάχνω τα γεμιστά μου για την οικογένεια με τον ίδιο γνωστό και χρονοβόρο τρόπο.

Και έρχεται που λες, πρόσφατα σχετικά, αλλά δεκαετίες μετά των σκασμένων γεμιστών μου και βρισκόμαστε με τη φίλη Άννυ, καλεσμένοι στο όμορφο εξοχικό της, μέρα καλοκαιριού. Μόλις έχουμε κατεβάσει τις βαλιτσούλες μας και καθόμαστε στη βεράντα για μιαν ανάσα και ένα ποτήρι δροσερό νερό, πριν ξεκινήσουμε το πρόγραμμα των ημερών.
“Και τι καλό έφαγες χθες  Άννυ μου;” τη ρωτώ μέσα στα πολλά και διάφορα.
“Α, μου έκανε το τραπέζι ο θειός μου ο Μπαρμπίτο, είχε μαγειρέψει αδειαστά και μάλιστα ήταν υπέροχα”. Είπε άνετα η Άννυ.
Μένω με ανοιχτό το στόμα.
“Αδειαστά;” “Καλά άκουσα;” “Και τι εστί “αδειαστά” αγαπητή μου φιλενάδα;”
Η φίλη Άννυ, μου εξηγεί λεπτομερώς και μένω έκπληκτη γιατί τα “αδειαστά” του θειού της του Μπαρμπίτο, ήρθαν και έδεσαν αστραπιαία στο μυαλό και τις θύμησες μου, με την πρόταση του πεθερού μου. Μόνο που εδώ έχουμε και όνομα στην ιδιαίτερη και μισή (;) αυτή συνταγή των γνωστών μας γεμιστών.

Δε χρειάζεται βεβαίως να σας πω, ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να υλοποιήσω την “ανατρεπτική” μαγειρική πρόταση του πεθερού μου, μιας και κούμπωσε μοναδικά με το όνομα που της έδωσε, χρόνια μετά, ο Μπαρμπίτο άντρας επίσης κι’ έτσι η συνταγή να ολοκληρώνεται, να είναι κομπλέ, γρήγορη και πεντανόστιμη.

Τη συνταγή των “αδειαστών” την αφιερώνω στη μνήμη του πεθερού μου Γιάννη, αλλά και στην καλή μου φίλη Άννυ που την ανέσυρε στη μνήμη μου, χρόνια μετά.

Υλικά 

• 200 γρ. μοσχαρίσιο κιμά
• 1 μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι
• 3-4 ώριμες κόκκινες ντομάτες ψιλοκομμένες
• 1 κ.σ. πελτέ
• 1 μικρή μελιτζάνα σε καρεδάκια
• 1 μικρή πράσινη πιπεριά σε καρεδάκια
• 1 κολοκυθάκι τριμμένο
• 2-3 σκελίδες σκόρδο
• 1 φλ.τσ. ρύζι (μας αρέσει το σπυρωτό και αυτό βάζω χρόνια)
• Ελαιόλαδο
• 1/2 π.κ. λευκό κρασί
• Αλάτι
• Πιπέρι καγιέν
• Μια τσιμπιά ζάχαρη
• Διάφορα μυρωδικά – μαϊντανό, φρέσκια ρίγανη, βασιλικό, δίνουν φοβερό άρωμα και γεύση

Παρασκευή

• Καθαρίζω και ψιλοκόβω το κρεμμύδι, σε καρεδάκια τη μελιτζάνα και την πιπεριά, τρίβω το κολοκυθάκι, πολτοποιώ τις σκελίδες σκόρδου και τις ντομάτες.

• Σοτάρω αρχικά το κρεμμύδι με αρκετό ελαιόλαδο και προσθέτω τον κιμά. Σοτάρω, σβήνω με 1/2 ποτήρι κρασί λευκό και αφήνω 10-15 λεπτά ώσπου να εξατμιστεί το κρασί.

• Προσθέτω τα ψιλοκομμένα λαχανικά, σοτάρω καλά. Αφήνω να γίνει ο κιμάς με τα λαχανικά περίπου μισή ώρα.

• Προσθέτω την ντομάτα με τα σκόρδα. Βράζω σε σιγανή φωτιά περίπου δέκα λεπτά. Προσθέτω το ρύζι και όλα τα μπαχαρικά. Χαμηλώνω πολύ τη φωτιά και αφήνω να γίνει το ρύζι ώσπου να πιει όλα τα υγρά.

• Πασπαλίζω με τα μυρωδικά.

• Σερβίρω τα “αδειαστά” μου σε θερμοκρασία δωματίου με νόστιμο τυροπιτάκι που έχω φτιάξει με μικρή πίτα για σουβλάκια.

Καλή σας επιτυχία