Βρισκόμαστε περίπου 100 Km ΒΔ της Μαδρίτης, με προορισμό την Cuenca. Όμως πριν από την μεγάλη πόλη, η “ξανθιά” του gps μας οδηγεί με αυτοπεποίθηση λίγα μέτρα έξω από την είσοδο του Ayllon. Προγραμματισμένη στάση για να δούμε την κεντρική πλατεία του μικρού χωριού σε υψόμετρο 1020μ. με τα χαρακτηριστικά παραδοσιακά σπίτια και την παλιά εκκλησία του. Κάτοικοι περίπου 1300.
Μπαίνουμε στην πλατεία. Ατυχία για τον αυστηρό φωτογράφο που την θέλει άδεια και έτοιμη για φωτογράφιση. Ευτυχία για την food blogger που τη βλέπει γεμάτη από πάγκους τοπικών παραγωγών. Λιγοστά πράγματα αλλά τόσο όμορφα. Όσπρια, φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Κάποιοι πάγκοι με χειροτεχνίες γυναικών της περιοχής, όλα φτιαγμένα με αγάπη και προσοχή.
Τριγυρίζοντας φτάνω σε έναν πάγκο με όσπρια, κυρίως φασόλια , που αμέσως μου κινεί το ενδιαφέρον. Απίστευτη ποικιλία σε χρώματα και μεγέθη. Μικρά, μεγάλα, μεσαίο μέγεθος, άσπρα, μπεζ, κόκκινα, ασπροκόκκινα, μαύρα. Ζητώ απ’ τον χαμογελαστό παραγωγό 1/2 κιλό από κάποια ποικιλία μικρών ασπροκόκκινων φασολιών που μου κινεί το ενδιαφέρον.
Αφού πληρώνω και παίρνω το σακουλάκι στα χέρια, με την απόδειξη τους παρακαλώ, έχω την ατυχή έμπνευση να τον ρωτήσω, στα αγγλικά, πως μαγειρεύονται. Συνεννόηση μηδέν, χειρονομίες, παντομίμα, τσάτρα πάτρα ισπανικά για να καταλάβει τι του ζητώ. Τέλος και μετά από μια ολιγόλεπτη σουρεαλιστική συνεννόηση μεταξύ μας, μου πετά τη φράση κλειδί που βοηθάει την κατάσταση. Patatas bravas? με ρωτάει, εννοώντας την κλασσική, γνωστή μαδριλένια συνταγή, πατάτες με καυτερή σάλτσα. Πιάνω το υπονοούμενο. “si, si caballero” του λέω. “Alubias a la olla y la salsa bravas ” μου λέει. Παίρνω θάρρος η ανήσυχη blogger και συνεχίζω. ” tradicional receta?” ” si, si casa receta tradicionale”μου απαντά. “Muchas gracias” , του λέω και φεύγω πανευτυχής από τον πάγκο του.
Ειλικρινά δεν είμαι σίγουρη αν η συνταγή είναι παραδοσιακή, τοπική ή είναι σπιτική συνταγή της κυρίας του κυρίου που μόλις αγόρασα αυτά τα “ζωγραφισμένα” όμορφα μικρά φασόλια.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι σε όλα τα tapas restaurante ή tapas bar ή σκέτο tapas, σε όλη την Ισπανία, οι σερβιτόροι πηγαινοέρχονται, κουβαλώντας δίσκους που πάνω τους, εκτός των άλλων, έχουν μικρά βαθιά πιατάκια με φασόλια μαγειρεμένα με διάφορες σάλτσες.
Οπότε γιατί όχι και η παρακάτω (συνταγή) πρόταση που μου έδωσε ο παραγωγός τους να μην είναι μια εκδοχή από τις τόσες που υπάρχουν σ’ αυτήν την όμορφη χώρα.
Όσο για την ποικιλία φασολιών, νομίζω ότι μπορούμε να την αντικαταστήσουμε εδώ και στα δικά μας, ακόμα και με λευκά φασόλια μέτριο μέγεθος ή ακόμα καλύτερα με τις γνωστές μας χάντρες. Γίνηκαν πεντανόστιμα και τα απολαύσαμε με δροσερό λευκό κρασάκι.
Τώρα για το πόσο καυτερή θέλετε τη σάλτσα τους, εσείς θα αποφασίσετε πόσο αντέχετε και τι καυτερά υλικά θα βάλετε σ’ αυτήν, ώστε να κάνει τη διαφορά στα νερόβραστα φασόλια σας. Έτυχε να έχω βρασμένο στήθος κοτόπουλου και στο ένα πιάτο που φωτογράφισα, έβαλα και κυβάκια από το κοτόπουλο. Ταίριαξε υπέροχα, δοκιμάστε το και έτσι.
Υλικά (για 4 μερίδες, αν βάλετε και το κοτόπουλο)
- 1/4 φασόλια χάντρες
- 2 ώριμες ντομάτες
- 1 κρεμμύδι
- 3-4 σκελίδες σκόρδου
- Πάπρικα καυτερή
- 1 πιπερίτσα καυτερή ή ότι άλλο θέλετε για να έχετε στο τέλος καυτερή τη σάλτσα σας.
- Πιπεριά πράσινη και κόκκινη για το φινίρισμα (προεραιτικά)
- Ελαιόλαδο
- Φρέσκια ρίγανη
- Αλάτι
Εκτέλεση
- Μουλιάζω τα φασόλια από βραδύς. Το πρωί τα βάζω σε κρύο νερό και τα βράζω όσο να μαλακώσουν αλλά να μην λιώσουν. 1-2 λεπτά πριν κλείσω τη φωτιά τα αλατίζω.
- Ψιλοκόβω το κρεμμύδι, τις σκελίδες σκόρδου, την καυτερή πιπερίτσα και τις ντομάτες.
- Σε ένα μικρό τηγανάκι, σοτάρω μαζί με ελαιόλαδο το κρεμμύδι, τις σκελίδες σκόρδου και την πιπερίτσα. Περιμένω ώσπου να γυαλίσουν καλά και προσθέτω τη ντομάτα.
- Προσθέτω λίγο νερό και αφήνω τη σάλτσα σε σιγανή θερμοκρασία να δέσει καλά, ώστε να έχει λίγα υγρά.
- Αλατίζω, δοκιμάζω και προσθέτω επιπλέον πάπρικα, πιπέρι και κλείνω τη φωτιά.
- Προαιρετικά προσθέτω και ανακατεύω τα κυβάκια κοτόπουλου.
- Μέρος από τη σάλτσα χωρίς το κοτόπουλο βεβαίως, τη λιώνω με την ηλεκτρική ράβδο και περιχύνω μια ποσότητα από τα φασόλια.
- Πασπαλίζω τα πιάτα με φυλλαράκια φρέσκιας ρίγανης και σε κάθε πιάτο ρίχνω και λίγο ελαιόλαδο επιπλέον.
- Η πηχτή σάλτσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως έκανα και εγώ, σαν άλειμμα πάνω από χωριάτικες φέτες ψωμιού με κομμάτια φέτας, που έβαλα για 3 λεπτά σε δυνατό φούρνο.
Καλή σας επιτυχία
No Comments