Η διαδρομή με τα πόδια, Πετράλωνα Καλλιθέα για να αγοράσει φρέσκα κοτόπουλα και αβγά, ήταν εβδομαδιαία και σταθερή υπόθεση για τη Βαρβάρα. Πενήντα και, χρόνια πίσω και να που ανασύρω αυτή τη μικρή μαγειρική ιστορία που την έχω ακούσει τόσες φορές από τον καλό μου. Η μαμά του και μετέπειτα πεθερά μου, η κυρά Βαρβάρα, δε λογάριαζε τις αποστάσεις που θα έπρεπε να κάνει πεζή, προκειμένου να αγοράσει τα περίφημα κοτόπουλα από το σχετικό μαγαζί της Καλλιθέας, για να τα μαγειρέψει για τη φαμίλια της. Μιλάμε βεβαίως για την εποχή που δεν υπήρχαν όπως σήμερα, τα κατάλληλα μέσα μαζικής μεταφοράς που να συνδέουν τη μια περιοχή με την άλλη κι έτσι οι άνθρωποι προκειμένου να κάνουν τις δουλειές τους, περπατούσαν πολύ και καθημερινά και κυρίως αγόγγυστα.
Το ιδιαίτερο λοιπόν που είχαν αυτά τα φρέσκα κοτόπουλα είναι ότι ήταν πάντα γεμάτα από πολλά μικρά αβγουλάκια σε όλα τους τα στάδια. Από μικρούτσικα ως μεγαλύτερα, πορτοκαλοκίτρινα, με κόκκινες νευρώσεις, ζουμερά, χωρίς τσόφλι βεβαίως και με τη λεπτή διάφανη μεμβράνη τους, που τα έκανε να μοιάζουν σαν μαλακά παιδικά μπαλάκια. Αυτά λοιπόν τα μαλακά πορτοκαλοκίτρινα κρόκοι αβγά, σε συνδυασμό με τα συκωτάκια των πουλιών, κατευθείαν στο μεγάλο τηγάνι της οικογένειας, έφτιαχναν ένα υπέροχο γευστικό πιάτο που το τιμούσαν όλοι και ιδιαίτερα τα μικρά αγόρια. Ήταν το εβδομαδιαίο μαγειρικό τους ραντεβού και η Βαρβάρα ήταν πάντα συνεπής σε αυτό.
Μιας λοιπόν που ο καλός μου κατά τακτά διαστήματα και πολύ ευγενικά δεν μπορώ να πω, μου “υπενθυμίζει” ανατρέχοντας στις μαγειρικές αναμνήσεις από τη μαμάς του, το τι έτρωγε σαν παιδί, ε, είπα και εγώ, να τον ικανοποιήσω φτιάχνοντας αυτό το πιάτο που για να είμαι ειλικρινής διαφέρει κάπως από τις παιδικές του αναμνήσεις, αφού τώρα το μόνο που μπορώ να βρω στην αγορά είναι τα γνωστά μας αβγουλάκια και όχι τις συστάδες ασχημάτιστων αβγών που τόσο του άρεσαν.
Απλούστατη συνταγή, για την ακρίβεια πρόταση για ένα νοστιμότατο, ξεχωριστό και γευστικότατο πιάτο, που αν και γίνεται όλο στο τηγάνι, αξίζει να το φτιάξετε έστω και σαν δοκιμή. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει.
Άλλωστε σε ποιόν δε θα άρεσαν αβγά μάτια και μάλιστα κατ΄ευθείαν από το κοτέτσι, ευχαριστώ Πηνελόπη, με συκωτάκια καλά μαριναρισμένα σε σκορδόλαδο, αλατοπίπερο και γλυκιά πάπρικα.
Υλικά (για 2 άτομα)
- 4 αβγά
- Τα συκωτάκια από 4 κοτόπουλα
- 1 σκελίδα σκόρδο
- Ελαιόλαδο
- Αλατοπίπερο, γλυκιά πάπρικα
Εκτέλεση
- Καθαρίζω και πλένω καλά τα συκωτάκια, τα στραγγίζω, αλατοπιπερώνω, ρίχνω την πάπρικα και τέλος τα ανακατεύω καλά με πολύ λίγο ελαιόλαδο και την πολτοποιημένη σκελίδα σκόρδου. Τα αφήνω στο ψυγείο σκεπασμένα με μεμβράνη μισή ώρα ή και παραπάνω.
- Τα αλευρώνω όπως είναι μαζί με τον πολτό σκόρδου και τα τηγανίζω σε καυτό ελαιόλαδο ή σπορέλαιο. Για να τηγανιστούν καλά, ανεβοκατεβάζω τη θερμοκρασία 2-3 φορές, τελειώνοντας πάντα το τηγάνισμα σε δυνατή φωτιά.
- Τα βγάζω από το τηγάνι, τα ακουμπώ σε πιατέλα με χαρτί κουζίνας, σουρώνω σε λεπτό σουρωτήρι το λάδι και μέσα σε αυτό τηγανίζω και τα αβγά.
- Σερβίρω με πράσινη σαλάτα και ψητές ντοματούλες στην τοστιέρα ή γκριλιέρα.
Καλή επιτυχία
2 Comments
τρελαινομαι ακομα για αυγα ματια με συκοτακια κοτοπουλου!ειναι το αγαπημενο μου,,ακομα και οταν βαριεται κανεις να φαει το περισευμα του μεσημεριου τιγανιζεις δυο αυγουλακια και το απολαμβανεις με φρεσκο ψωμακι βουτηγμενο στον κροκο..και μην ακουμε τι λενε, δηλ¨πως πειραζει να τρωμε αυγα…γενιες και γενιες εχουν μεγαλωσει με τα αυγα και δεν επαθαν τιποτα..μπραβο στον καλο σου που το σκεφτηκε, μπραβο σε σενα που του εκανες το χατηρι….
.εαν δεν ειχα φαει, τωρα θα τηγανιζα αυγουλακια,,,,,μου ανοιξες την ορεξη,,
Ελένη συμφωνώ μαζί σου. Νομίζω ότι το αβγό είναι μια πλήρης τροφή
και δεν πρέπει να λείπει από την διατροφή μας. Η υπερβολή βλάπτει.