Tag: μουστάρδα
-
Χοτ ντογκ
Μέσα στο ανώνυμο πλήθος των ηθοποιών και των θεατών, η Γκρέις μπορούσε να ξεφύγει από την αστυνομία, από τον δόκτορα Φρόιντ και από τη νοσηρή κληρονομιά της. Είχε περάσει τη νύχτα σ’ ένα ξενοδοχείο σε σχήμα ελέφαντα, που ήταν κοντά στο Λούνα Πάρκ. Είχε σηκωθεί πρωί-πρωί για να πάει από τους πρώτους στο μπαρ του
-
Κοπανάκι τραγανό και πικάντικο
Το κοπανάκι αυτό δεν είναι απλώς στο γκριλ. Είναι μια ιδιαίτερη εύκολη διαδικασία που θα σας προσφέρει ένα υπέροχο τραγανό και γευστικότατο κοπανάκι που θα το συνοδεύσετε με μια πικάντικη σάλτσα γιαουρτιού. Κι αν σας περισσέψει από το μείγμα παξιμαδιού με παρμεζάνα, με το οποίο θα καλύψετε τα κοπανάκια για να γίνουν τραγανά στο γκριλ,
-
Ανοιχτό σάντουιτς – zapiekanki (Πολωνία)
Πλησιάζει τρεις το μεσημέρι και μετά την την πεντάωρη πρωινή εξερεύνηση μου στα στενά, στα καταπράσινα, καθαρά πάρκα και στις λεωφόρους της πολωνικής πρωτεύουσας, πρέπει επιτέλους κάτι να τσιμπήσω. Κάτι λίγο και στο πόδι. Τα καλά τα αφήνουμε για το βράδυ, κάτω από τα φωταγωγημένα τείχη της παλιάς πόλης της Βαρσοβίας, όπου και το διαμέρισμα
-
Σολομός με πατατούλες στο φούρνο
Πας στην αγορά και ψωνίζεις πατατούλες μικρές ένα κιλό, λεμόνια και σκόρδα. Ελαιόλαδο πάντα υπάρχει στο σπίτι, αλάτι, πιπέρι επίσης και φρέσκα μυρωδικά απ’ τα γλαστράκια που πρέπει να υπάρχουν στα πρεβάζια ή το μπαλκόνι σας. Όποτε μου δίνεται η ευκαιρία σας παροτρύνω θερμά να αγοράσετε δυο τρία γλαστράκια, πιστέψτε με θα αναδείξουν τη μαγειρική
-
Χοιρινά παϊδάκια ή αλλιώς σιδηρόδρομος ή αλλιώς Baby-Back-Ribs
Δεκέμβριος 2016 λίγο πριν τα Χριστούγεννα, βραδάκι στην φωταγωγημένη πλατεία Κοτζιά, κρύο τσουχτερό, αλλά ο χώρος που γίνεται το πρώτο Athens Food Market ικανοποιητικά γεμάτος από ενδιαφερόμενους για το τι νέο τρέχει εδώ. Φανταστική οργάνωση, γνωστές επιχειρήσεις εστίασης, πεντακάθαρες μικρές υπαίθριες κουζίνες με τα καλούδια τους, περιποιημένοι εργαζόμενοι, τραπεζάκια, πάγκοι και καρέκλες για τους πελάτες
-
Σπαράγγια σαλάτα με φιστίκια Αιγίνης
Στη μάνα μου την κυρά Μαρίτσα την Μικρασιάτισσα, εκτός από το καλό φαγητό, της άρεσαν και τα λουλούδια. Τα λουλούδια της. Γλάστρες, γλαστράκια, ζαρντινιέρες και ο κήπος του παραθαλάσσιου εξοχικού των παιδικών μου χρόνων, πάντα όλα περιποιημένα και όλα στην εντέλεια σε κάθε εποχή του χρόνου. Από εκείνην έμαθα τους κατιφέδες, τις άσπρες μαργαρίτες, τις
-
Γλώσσες ρολά μαϊντανοσκορδάτα φούρνου
Απλό στην παρασκευή, γευστικότατο για μερακλήδες στη γεύση πιάτο, μιας και ο συνδυασμός μαϊντανού και σκόρδου προσδίδει μια πικάντικη έντονη νότα, στην κατά τα άλλα ελαφρώς αδιάφορη γλώσσα. Βρήκα τις προάλλες φρέσκιες γλώσσες και χωρίς δεύτερη σκέψη τις αγόρασα και τις έφτιαξα όπως ακριβώς είχα φτιάξει προ καιρού και με επιτυχία, σαρδελίτσες με την ίδια
-
Ψητό κοτόπουλο σε μαρινάδα σφενδάμου και μουστάρδας
Είχα ξεχάσει τελείως το σιρόπι σφενδάμου σε συρτάρι του ψυγείο μου, από τότε που έκανα τα καταπληκτικά μπισκοτάκια σφενδάμου. Στριμωγμένο ανάμεσα σε άλλα μπουκαλάκια και βαζάκια, που και αυτά περιμένουν τη σειρά τους για να αξιοποιηθούν σε κάτι ιδιαίτερο και όχι καθημερινό. Έτσι σε ένα ξεκαθάρισμα, το ανέσυρα από το συρτάρι και μαζί με αυτό,
-
Πιπεριές πολύχρωμες σαλάτα
Η ημέρα της λαϊκής λειτουργεί για μένα ψυχοθεραπευτικά. Δεν πηγαίνω στη λαϊκή για να ψωνίσω, τρόπος του λέγειν δηλαδή, πηγαίνω πρωτίστως για να απολαύσω χρώματα, φόρμες, πάγκους με νέα προϊόντα ανάλογα με την εποχή, να ακούσω τους παραγωγούς με τις μπάσες, δυνατές και κάποιες φορές άχαρες φωνές τους να διαλαλούν την πραμάτεια τους, να δω
-
Σπαλομίτα με πικάντικη σάλτσα μπύρας
Η βασιλοπούλα μας φρέσκια φρέσκια, ροδοκόκκινη και τσουμπωτή, χωρίς ίχνος λίπους, άραζε νωχελικά και ατάραχα στον όμορφο πάγκο, περιμένοντας την προδιαγεγραμμένη μοίρα της. Την κοίταζα, την ξανακοίταζα και σκεφτόμουνα πως θα την “περιποιηθώ” βασιλικά, όταν το παρευρισκόμενο για την τελετουργία Μαράκι, διέκοψε με την κάπως τσιριχτή φωνή της, τις βαθυστόχαστες σκέψεις μου. “Τι θα γίνει,
-
Κοτόπουλο με τζίντζερ και μπρόκολο
Το διαμέρισμα του Ίαν ήταν πάνω από ένα κινέζικο εστιατόριο, το οποίο επισκεπτόταν συχνότερα απ’ όσο θα ήθελε να γνωρίζει η μητέρα του. Η τραπεζαρία ήταν μικρή, οι τοίχοι βαμμένοι με ένα χρώμα που ο Ίαν υπέθετε πως κάποτε ήταν κόκκινο, ενώ οι κατάλογοι με τα φαγητά είχαν ξεθωριάσει τόσο, που σχεδόν δε διαβάζονταν.
-
Μπακαλιάρος μπιάνκο
Περίμενα να με φωνάξει ώρα με την ώρα, και βλέπω το συσσιτιάρχη να τραβάει για το καζάνι, με μια χύτρα άσπρη σκόνη στα χέρια. Πετάγομαι πάνω, τρέχω. “Μη, βρε φονιά! αλάτι θα ρίξεις στον μπακαλιάρο που’ ναι λύσσα; και πόσο! τούτο φτάνει ν’ αλατίσει το ποτάμι” “Σκασμός”, μου κάνει, “έχω πλεόνασμα στη ζάχαρη, να μην