Άλλη μια μέρα και πρωί πρωί, στην αγαπημένη μου λαϊκή αγορά. Ανεβοκατεβαίνω δυο τρεις φορές το δρόμο με τους πάγκους. Κοιτάζω τις πραμάτειες, θαυμάζω τα φρέσκα προϊόντα, ακούω με ευχαρίστηση τους φωνακλάδες παραγωγούς, γεύομαι ό,τι μου προσφέρουν για να με δελεάσουν και να αγοράσω από τους πάγκους τους, μυρίζω τις κατακόκκινες φράουλες, φλερτάρω με τα εξωτικά φρούτα, πιάνω κουβέντα με τη γειτόνισσα, “τι κάνουν τα παιδιά; Η Ελενίτσα ακόμα στην Αγγλία; Μα τι να κάνει το κορίτσι εδώ; Άστο στις σπουδές του και ό,τι αποφασίσει.” Με σκουντάει η εύσωμη και βιαστική κυρία, “συγνώμη”, λέει “πρέπει να γυρίσω γρήγορα σπίτι, έχω τη γιαγιά μόνη”, ο κυρ Αντώνης με χαιρετάει από απόσταση, στριμωγμένος σε δυο καρότσια, “έλα εδώ”, μου φωνάζει. “Ο Κυριάκος έχει τα φρέσκα σπαράγγια που θέλεις, είναι ο μόνος σε όλη την αγορά, μην ψάχνεις άδικα, πάρε τα τώρα, σε λίγο δεν θα υπάρχουν.”
Δεν ψάχνω άδικα κυρ Αντώνη μου, σκέφτομαι. Τη βόλτα μου κάνω και ειλικρινά δεν βιάζομαι. Τόσα όμορφα, πολύχρωμα, μυρωδάτα, “ζωντανά” πράγματα μαζεμένα, γεμίζουν το μυαλό μου εικόνες, παραστάσεις, μελλοντικές γεύσεις και μαγειρικούς συνδυασμούς. Που αλλού θα βρω αυτά τα ερεθίσματα; Στα τυποποιημένα και αποστειρωμένα των σούπερ μάρκετς; Εδώ, κάθε φορά, νοιώθω την εποχή, την αλλαγή των εποχών, τη διάθεση του καιρού και των ανθρώπων, την αύρα της ημέρας και τη γλύκα του ήλιου.
Αλήθεια μην ξεχαστώ και χάσω τον πάγκο του Κυριάκου με τα σπαράγγια. Κατευθύνομαι προς τον πάγκο, παίρνω το ματσάκι μου και τα στρογγυλά 
φασολάκια που έχει παραδίπλα. “Όλα παραγωγής μου κοπελιά”. Αχ, πόσο απεχθάνομαι την έκφραση κοπελιά. Αλλά απ’ τα χείλη του Κυριάκου, μόνο σαν κοπλιμέντο την ακούω. “Αρακά που θα βρω;” ρωτάω. Αντί απάντησης, η δυνατή μπάσα φωνή του Κυριάκου με το γρέζι… “Γιώργη, έεε ε Γιώργη, έρχεται η φίλη μου, θέλει αρακά, δοσ’της τον καλύτερο. Πληρώνω, παίρνω το φρεσκότατο, καταπράσινο μπουκετάκι μου με τα σπαράγγια και πάω στον παραδίπλα πάγκο με τον αρακά, με τα μικρά κολοκυθάκια, με τα μυρωδικά.
Οι Πασχαλινές μέρες το απαιτούν, η άνοιξη το απαιτεί και πρέπει να βιαστώ να φτιάξω, όσο υπάρχουν αυτά τα υπέροχα, πολύτιμα δώρα της ανοιξιάτικης φύσης, την εποχιακή μου φρεσκότατη, πράσινη σαλάτα, που από μόνη της είναι ένας αληθινός πίνακας τέχνης (και όχι νεκρά φύση) του μόχθου των ανθρώπινων χεριών.
Υλικά (ποσότητες ενδεικτικές για 5-6 άτομα)
- 250 γρ. πατατούλες
- 1 μάτσο σπαράγγια φρέσκα πράσινα
- 150 γρ. αρακά καθαρισμένο, φρέσκο
- 250 γρ. φασολάκια στρογγυλά φρέσκα
- 150 γρ. κολοκυθάκια μπέιμπι
- 2 κρεμμυδάκια φρέσκα
- Ραπανάκια
Υλικά για το dressing
- 100 γρ. γιαούρτι στραγγιστό (μισό κεσεδάκι)
- Άνηθος
- 2-3 φυλλαράκια φρέσκο δυόσμο
- Ελαιόλαδο έξτρα παρθένο
- Χυμό από ένα λεμόνι
- 1 κ.σ. ξύδι
- 1 κ.σ. μουστάρδα
- Αλάτι
Εκτέλεση
- Καθαρίζω και βάζω τις πατατούλες να βράσουν σε κρύο, αλατισμένο νερό, περίπου 10 λεπτά. Τις βγάζω, τις σουρώνω καλά και τις βάζω σε μεγάλη σαλατιέρα.
- Κόβω τα σπαράγγια στο σημείο που λυγίζουν, ώστε να αφαιρέσω το σκληρό μέρος τους εκεί ακριβώς. Κόβω τις άκρες απ’ τα φασολάκια και τα κόβω στα δύο, καθαρίζω τον αρακά, τα κολοκυθάκια και τα ραπανάκια.
- Σε βραστό νερό που έχω αλατίσει, ρίχνω τις κορυφές των σπαραγγιών και τα βράζω για 4-5 λεπτά μόνο. Βγάζω τα σπαράγγια με τρυπητή κουτάλα και τα ρίχνω αμέσως σε κρύο νερό, για να διατηρήσουν το πράσινο χρώμα τους. Τα αφήνω 2-3 λεπτά και μετά τα σουρώνω.
- Στο ίδιο καυτό νερό ρίχνω αμέσως τον καθαρισμένο αρακά, τα φασολάκια και τα κολοκυθάκια. Τα βράζω για 5-6 λεπτά. Τα σουρώνω και τα ρίχνω και αυτά σε λεκάνη με κρύο νερό για 2-3 λεπτά. Τα σουρώνω.
- Καθαρίζω τα κρεμμυδάκια και τα ραπανάκια και τα κόβω σε ροδέλες.
- Βάζω όλα τα λαχανικά στη σαλατιέρα με τις βρασμένες πατατούλες.
- Χτυπάω στο μούλτι τα υλικά για το dressing και περιχύνω με αυτό τη σαλάτα μου.
- Πασπαλίζω με ανθό θαλασσινού αλατιού, άνηθο και λίγο επιπλέον ελαιόλαδο.
Σχόλιο
Όσο για τα σκληρά κοτσανάκια των σπαραγγιών, εννοείται ότι δεν τα πετάμε. Τα φυλάμε στο ψυγείο τυλιγμένα και κάποια απ’ τις επόμενες μέρες, μαζί με 1-2 καρότα, 1 κρεμμύδι, 1 κολοκύθι, ό,τι άλλο υπόλοιπο ζαρζαβατικό υπάρχει στο ψυγείο και μερικά μπαχαρικά της αρεσκείας μας, φτιάχνουμε έναν υπέροχο σπιτικό ζωμό λαχανικών, βράζοντας τα σε χαμηλή θερμοκρασία και αρκετή ώρα, ώσπου να μείνει περίπου το μισό απ’ το νερό και έτσι να έχουμε έναν συμπυκνωμένο αληθινά σπιτικό ζωμό για κάθε χρήση.
Καλή σας επιτυχία
No Comments