Η συμφωνία ήταν βραδιά πίτσας σπίτι μας, με αφορμή μια προβολή, του καλού μου Παντελή, από πρόσφατες εξορμήσεις, σε χειμωνιάτικα ελληνικά τοπία. Δέχτηκα με μισή καρδιά η αλήθεια, αλλά οι φίλοι επέμεναν, γιατί δεν ήθελαν να κουραστώ και κυρίως ήθελαν να είμαι συνέχεια μαζί τους και όχι στην κουζίνα.Και έρχεται η Κυριακή που λες, έρχεται κι’ η Ωκεανίδα, κρύο, αέρας, χιόνια, μποφώρια και ένα τελείως βαρύ χειμωνιάτικο σκηνικό, αυτό που άρμοζε τελικά στην σχετική προβολή φωτογραφιών μας.
Άσχετο, αλλά γιατί καλέ μου μετεωρολόγε πηδήσατε το γράμμα Ψ; Μιας που αρχίσατε να φέρνετε στην επιφάνεια και να “παντρεύετε” αλφαβητικά, αρχαία ελληνικά γυναικεία ονόματα με την κάθε κακοκαιρία, κάντε μια παραχώρηση και ονομάστε την επόμενη λάιτ κακοκαιρία Ψιψίνα!
Ναι, ναι, ψιψίνα! Σαν αυτή την όμορφη που συνάντησα στη χιονισμένη Στενή Ευβοίας. Εγώ πετάω την ιδέα και σεις πράξτε αναλόγως…
Που είχαμε μείνει λοιπόν; Ότι Κυριακή βράδυ, θα μαζευτούμε, θα τηλεφωνήσουμε για πίτσες και βουρ για την προβολή. Έλα όμως που μια food blogger είναι ελαφρώς άρρωστη με την κουζίνα και δεν της πήγαινε βραδιά πίτσας σπίτι της. Αυτή είμαι εγώ, αν, λέμε αν δεν κατάλαβες καλή μου φίλη. Αποφασίζω λοιπόν μια μικρή μαγειρική παρέμβαση στη συμφωνία μας.
Ανοίγω το ψυγείο που λες, βρίσκω το στήθος κοτόπουλου που ούτως ή άλλως θα το έβραζα για μας, αλλά που δεν ήταν αρκετό για μια μεγάλη παρέα. Ανοίγω τα συρτάρια του ψυγείου, τα αδειάζω και βρίσκω πολύχρωμους θησαυρούς. Και καρότα και σέλινα, και κολοκυθάκια και μαραθόριζα και μανιτάρια και μια γινομένη ντοματούλα.
“Αυτό είναι, σκέφτομαι, μια σούπερ σούπα με όλα τα καλά του ψυγείου, έτσι για να ζεστάνω τους φίλους μας, παγωμένη μέρα που ήταν, για την ακρίβεια νύχτα.”
Καλά, λατρεύω τις σούπες και όπως και να έχει καλά λόγια θα έλεγα, αλλά πιστέψτε με, θέλω να φτιάξετε αυτή τη σούπα. Θα ξετρελαθείτε και σεις όπως οι φίλοι μας που αν και έφαγαν μόνο από ένα μπολάκι, έγλυφαν δάχτυλα και χείλια και ζητούσαν την εύκολη συνταγή της. Η συνέχεια στις φωτογραφίες, τις οδηγίες και κυρίως στην δική σας κουζίνα. Που ξέρετε κάποια “ψιψίνα” κακοκαιρία θα μας έρθει πάλι μαζί με τον επερχόμενο Μάρτιο και θα είναι μια καλή ευκαιρία για σούπα ζεστή, πολύχρωμη, μαλακτική και άκρως θεραπευτική.
Όσο για τις πίτσες; Ναι, παραγγείλαμε και πίτσες, τραγανές και πικάντικες. Να υποστηρίξουμε και το γείτονα βρε παιδί μου!
Υλικά (ενδεικτικά – ανάλογα με τα άτομα)
- 1 στήθος κοτόπουλου χωρισμένο στα δυο μέρη
- 1 μεγάλο καρότο
- 1 μεγάλο κολοκυθάκι
- 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
- 1 φινόκιο
- Μερικά μανιτάρια, είχα πλευρώτους. Μεταξένια η υφή τους μέσα στη σούπα.
- Σέλινο
- Ρύζι για πιλάφι, περίπου 3/4 από ένα φλ.τσ.
- Ελαιόλαδο
- Το χυμό από 1 λεμόνι
- Αλάτι – μαύρο πιπέρι
Εκτέλεση
- Κόβω όλα τα λαχανικά σε καρεδάκια. Από το σέλινο μόνο τα κοτσάνια του.
- Τα βάζω όλα (εκτός από τη ντομάτα) σε βαθιά κατσαρόλα με αρκετό ελαιόλαδο και τα σοτάρω καλά. Αλατίζω.
- Προσθέτω τα δυο κομμάτια του στήθους, καθώς και τη ντομάτα που επίσης έχω αποφλοιώσει και κόψει και κυβάκια. Τα σοτάρω όλα καλά.
- Προσθέτω ζεστό νερό, τόσο όσο να σκεπάσει όλα τα υλικά.
- Κλείνω την κατσαρόλα μου, χαμηλώνω πολύ τη φωτιά και αφήνω να βράσουν περίπου 45 λεπτά.
- Μετά τα 45 λεπτά προσθέτω το ρύζι, ανακατεύω ελαφρά και συνεχίζω το βράσιμο πάντα σε πολύ χαμηλή φωτιά ώσπου να γίνει και το ρύζι.
- Δοκιμάζω, διορθώνω σε αλάτι, σιγουρεύομαι ότι όλα είναι σωστά βρασμένα και σβήνω τη φωτιά. Προσθέτω επιπλέον λίγο ελαιόλαδο χτυπημένο με το χυμό του λεμονιού.
- Σερβίρω τη σούπα ζεστή ζεστή και για “τσαχπινιά” σε μικρά διαφορετικά μπολ. Πασπαλίζω με ψιλοκομμένα φύλλα σέλινου.
Καλή σας επιτυχία
No Comments