Κιμαδορυζοκολοκυθόπιτα η απρόσμενη

Το story έχει ως εξής… το story είναι αληθινό… το story είναι μακράς διάρκειας… το story είναι βγαλμένο μέσα απ’ τη ζωή και συγκεκριμένα, βγαλμένο μέσα απ’ την κουζίνα μου.

Το μενού της ημέρας είχε κολοκυθάκια γεμιστά. Απ’ την προηγούμενη λοιπόν που ήταν… συννεφιασμένη Κυριακή… που άδει και ο βάρδος και θα μέναμε home sweet home και υπήρχε άπλετος χρόνος, αποφάσισα να αδειάσω τα κολοκυθάκια μου για να τα έχω έτοιμα για την επόμενη μέρα. Τα καθάρισα που λες μια χαρά, με μικρό κουταλάκι και αφού τα είχα κόψει ακριβώς στη μέση για ευκολία, τα τοποθέτησα στην αγαπημένη μου, πλατιά κατσαρόλα και τα έβαλα στο κάτω ράφι του ψυγείου. Τη δε ψίχα τους την έβαλα σε τάπερ για μαγειρική χρήση μια απ’ τις επόμενες μέρες της εβδομάδας.

Δευτέρα πρωί λοιπόν και τσουπ ο μάστορας για κάποια μερεμέτια και εργασίες στο σπίτι. Καμία ανησυχία… αυτός τη δουλειά του, εγώ τη δική μου στην κουζίνα. Σφυριά, καλέμια, κόφτες αυτός, κουτάλες, πιρούνια, κατσαρόλες εγώ. Και κει, εκεί που είμαι έτοιμη για τα κολοκυθάκια μου, τα κομψά μου κολοκυθάκια να τα γεμίσω με ελάχιστο κιμά και πολύ ρύζι, εκεί που λες Μαράκι μου, ο μάστορα με τον κόφτη του που θα άνοιγε κάποια τρύπα στον τοίχο, κάνει τη λάθος κίνηση, γίνεται κάποιο βραχυκύκλωμα και “μαύρο” σκοτάδι Δευτεριάτικα πρωί.

Ανεβοκατεβάζουμε διακόπτες, αλλάζουμε ασφάλειες… το ρεύμα είχε σταματήσει την πορεία του και το σπίτι άνευ ηλεκτρικού. Ευτυχώς έχω και γκάζι, ευτυχώς έχω και καλούς συγκατοίκους, ευτυχώς έχω και μεγάλο δίσκο και ανεβοκατέβαινα με τα πράγματα του ψυγείου και της κατάψυξης από όροφο σε όροφο. Έλα όμως που και οι καταψύξεις των φίλων συγκατοίκων, ήταν αυτό που λέμε τίγκα!

Τι να κάνω βάζω όλο τον κιμά στη γέμιση, βάζω τα υπόλοιπα πρέποντα, τα αρωματικά μου, τα σέα μου, τα μέα μου και φτιάχνω τα κολοκυθάκια μου, όπως είπαμε στο γκάζι. Έλα όμως που μου περίσσεψε πολύ γέμιση κιμά + ρύζι, έλα που είχα και τα την ψίχα των κολοκυθιών στο άψυχο ψυγείο μου, έλα που είχα και πολλά πολλά γιαούρτια σ’ αυτό και άλλα ευαίσθητα υλικά.

Ένας μαγειρικός ψιλοπανικός πήγε να με πιάσει… αλλά δεν τον άφησα να προχωρήσει. Φτιάχνω τα κολοκυθάκια μου στο γκάζι όπως προ είπα, παίρνω την περίσσια γέμιση, ρίχνω την κολοκυθόψιχα, ρίχνω ένα ολόκληρο γιαούρτι, ρίχνω ένα αβγό, ψιλοκόβω επιπλέον μαϊντανό, προσθέτω αλευράκι, έτσι για να σφίξει το μείγμα, το βάζω σε πυρέξ μεγαλύτερο, έτσι για να γίνει λεπτή η πίτα και να ψηθεί πιο γρήγορα, τη στέλνω με κούριερ στον τρίτο όροφο, δίνω σχετικές οδηγίες και ναι, ναι είμαι πολύ συγκινημένη, η κιμαδορυζοκολοκυθόπιτα μου η απρόσμενη, έτοιμη, ζεστή, ζουμερή και πεντανόστιμη επέστρεψε στην κουζίνα μου στην ώρα της και την απολαύσαμε μαζί με τα κολοκυθάκια, τον μάστορα και το γείτονα που μου την έψησε. Εννοείται συνοδεία γιαουρτιού.

Όσο για το ρεύμα ήρθε την επόμενη μέρα πρωί πρωί με την αρωγή του ΔΕΔΔΗΕ (πρώην ΔΕΗ).

Υλικά (κατ’ εκτίμηση και σύμφωνα με το μαγειρικό σας μάτι)