-
Σουπιές με σελινόριζα
Λοιπόν, σήμερα θα σου δώσω ένα φαγητό λουκούμι, αλλά να το ξέρεις, ένα φαγητό κέντημα, σταυροβελονιά. Θέλει το χρόνο του και τον χρόνο σου, θέλει την υπομονή και επιμονή σου, θέλει την προσοχή και την αγάπη σου. Και αυτό, με την σειρά του θα σε αποζημιώσει με την απίστευτη νοστιμιά, τη γλύκα και το ξάφνιασμα
-
Μανταρίνι μαρμελάδα
Πικρή, μικρή μου μαρμελάδα. Έρχεται που λες Μαράκι μου η κουμπάρα, “αχ, κάτι ωραίο γλυκό μυρίζει η κουζίνα” λέει, “τι έφτιαξες πάλι;” ρωτάει. “Μανταρίνι μαρμελάδα”, της απαντώ, “κάτσε να σου βάλω να δοκιμάσεις να μου πεις και τη γνώμη σου”, “όχι δε θέλω”, “όχι θες, δε μπορεί θα πάρεις”, “όχι δε θέλω, καλά βάλε”, λέει.Εγώ,
-
Ψωμί λιναρόσπορου, φόρμας
Ο τίτλος του σημερινού αφηγήματος θα μπορούσε να είναι ψωμί κι’ ελιά. Για την ακρίβεια όμως είναι ψωμί λιναρόσπορου ψημένο σε μακρόστενη φόρμα, που συνοδεύει ή συνοδεύεται, πες το όπως θες, απ’ τις μαύρες, κακομούτσουνες, σταφιδιασμένες αλλά υπέροχες και αγαπημένες μου ελιές θρούμπες. Φαντάσου τώρα το φρέσκο, ζεστό αυτό ψωμάκι, λαδωμένο με extra παρθένο, πασπαλισμένο
-
Σπαλομίτα με κρεμώδη σάλτσα μανιταριών
Οι μαρτυριάρες στατιστικές του food collection, μου δείχνουν τακτικότατα, ότι απ’ τις πιο αγαπημένες και επισκέψιμες συνταγές μου, είναι αυτές που βρίσκονται στην κατηγορία κρέατα και συγκεκριμένα αυτές που αφορούν στην σπαλομίτα. Το εξαιρετικό αυτό άπαχο και πολύ τρυφερό κομμάτι, από την σπάλα του μοσχαριού, δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ και είναι το σίγουρο πιάτο
-
Πρασόσουπα με τραχανά
Εδώ το πράσο υπήρξε πηγή έμπνευσης για κλασικούς και σύγχρονους ζωγράφους, μια απλή food bloger, δε θα ενδώσει στο να δημιουργήσει μια πρασόσουπα εμπνευσμένη, γευστικότατη ό,τι πρέπει για τις κρύες και δροσερές μέρες του χειμώνα;! Άσε που τα ιστορικά και διαδικτυακά κουτσομπολιά λένε ότι το πράσο ήταν το αγαπημένο φαγητό του Νέρωνα που πίστευε ότι
-
Κέικ πικραμύγδαλου
Οι δυο μεγάλες, σχεδόν γέρικες αμυγδαλιές δεξιά και αριστερά του σπιτιού, μέσα στον κήπο. Αυτή στα δεξιά όπως έβλεπες την ασπρισμένη πρόσοψη, πάντα πιο φουντωτή, πιο λουλουδιασμένη, σκίαζε ανάλαφρα το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας και το διακριτικό ανοιξιάτικο αεράκι έφερνε το λεπτό άρωμα των λουλουδιών της, μέσα στο σπίτι, όταν η Μαρίτσα άνοιγε τα πορτοπαράθυρα για
-
Τραχανάς, ο καυτερός κόκκινος
Γενάρης του 2017. Εννέα του μήνα, εννιά το βράδυ και αφού έχει προηγηθεί μια σχετικά ηλιόλουστη μέρα, παίρνω είδηση ότι ταράτσα, βεράντες, κήπος, δρόμοι της περιοχής έχουν όλα σκεπαστεί από το γνωστό λευκό πέπλο του χιονιού και οι νιφάδες, πυκνές, απτόητες και σιωπηλές όπως πάντα, συνεχίζουν το έργο τους για να καλύψουν και την παραμικρή
-
Λαβράκια ψητά-λαδολέμονο και σκορδαλιά
Η σημερινή συνταγή, καλύτερα η σημερινή πρόταση, μιας και το ψήσιμο στο γκριλ δεν έχει ιδιαίτερα μυστικά, είναι τα ψητά λαβράκια σερβιρισμένα με ένα πολύ καλά χτυπημένο λαδολέμονο και με μια δυνατή, όσο εσείς βεβαίως αντέχετε, σκορδαλιά. Ο συνδυασμός φοβερός. Απαραίτητα και το λευκό κρασί. Καλή σας όρεξη. Το ξύλο κοπής, καθώς και η λευκή
-
Clafoutis πορτοκαλιού; ή… πορτοκαλόπιτα;
Μόλις είχα τελειώσει το πρωινό μου ρόφημα, έχοντας το συνοδέψει για πέμπτη μέρα, με βασιλόπιτα του εμπορίου. Η δική μου η πορτοκαλένια είχε τελειώσει άμα τη εμφανίσει της, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. “Δεν πάει άλλο” σκέφτηκα, “κάτι πρέπει να κάνω με την υπόλοιπη. Να την μεταμορφώσω σε κάτι άλλο, σε κάποιο άλλο γλυκό γιατί έτσι
-
Ψητό κοτόπουλο σε μαρινάδα σφενδάμου και μουστάρδας
Είχα ξεχάσει τελείως το σιρόπι σφενδάμου σε συρτάρι του ψυγείο μου, από τότε που έκανα τα καταπληκτικά μπισκοτάκια σφενδάμου. Στριμωγμένο ανάμεσα σε άλλα μπουκαλάκια και βαζάκια, που και αυτά περιμένουν τη σειρά τους για να αξιοποιηθούν σε κάτι ιδιαίτερο και όχι καθημερινό. Έτσι σε ένα ξεκαθάρισμα, το ανέσυρα από το συρτάρι και μαζί με αυτό,
-
Πατάτες τηγανιτές της κυρίας Βακονδίου
-Το κρέας είναι σαν φρούτο, είπε η Ζενή. Μαγειρεμένο στον ατμό, λιώνει στο στόμα σαν καραμέλα. Είναι από τις μεγάλες επιτυχίες της μαγείρισσας μας. Ας πούμε ότι μ’ αυτό το ελάχιστο ψάρι που φάγατε δαγκώσατε μόνο ένα αχλάδι, τώρα θα δαγκώσετε ένα μήλο. Θα σας συμβούλευα να δοκιμάσετε και τις πατάτες. Η κυρία Βακονδίου πρώτα
-
Σελινόριζα σούπα αβγολέμονο
“To λάθος ανώτερο της τέχνης, έστω της μαγειρικής τέχνης Μαράκι μου.” Το Μαράκι γύρισε με κοίταξε κατάματα, διέκρινα μια απορία στην έκφραση, αλλά συνηθισμένο απ’ τις αμπλελοφιλοσοφίες μου, ούτε που μπήκε στον κόπο να ρωτήσει κάτι σχετικό με την ξεκάρφωτη όπως φάνηκε ατάκα μου. Αρκέστηκε στο πεζό “τι λέει το σημερινό μενού;” “Σελινόριζα σούπα αβγολέμονο,”
