Κολοκυθάκια αχνιστά-τσιγαριστά

Γκάτζια, μικρός οικισμός του Ν. Αργολίδας. Μόλις μισή ώρα απ’ το πανέμορφο Ναύπλιο, σκαλωμένο σε ύψωμα του όρους Αραχναίου, με απέραντη και ανεμπόδιστη θέα στον κάμπο της Αργολίδας. Γκάτζια λοιπόν και για πολλοστή φορά στο κόζι σπίτι των αγαπημένων μας Ηλία και Ιωάννας.
Η απόλυτη ησυχία, ο δροσερός αέρας, τα φρέσκα λαχανικά, το ήρεμο τοπίο να απλώνεται πρωί και βράδυ λουσμένο απ’ τον φθινοπωρινό και φιλικό ήλιο.
Κανένας προβληματισμός για μαγειρικές… ό,τι έχει το μποστανάκι, ό,τι έχει το ψυγείο. Λαχανικά και μπόλικο “οικιακό” μοναδικό παρθένο ελαιόλαδο απ’ τους ελαιώνες της οικογένειας του Λιάκου μας.
“Τι θα φτιάξουμε σήμερα”: ρωτώ την Ιωνάννα, κοιτώντας τα τέσσερα κολοκυθάκια που μόλις έχω βάλει στο τραπέζι. Και πριν προλάβει να απαντήσει η γλυκιά οικοδέσποινα…
“Κολοκυθάκια τσιγαριστά”, απαντά ο Ηλίας, “τοπική παλιά συνταγή που έφτιαχνε η μάνα μας, όταν είχαμε και το τυροκομείο”.
Δε θέλω δεύτερη σκέψη, θέλω συνταγή, όσο απλή και να είναι.
Ο Ηλίας μου δίνει αμέσως τις οδηγίες, ενώ εγώ βάζω στον όμορφο πάγκο ό,τι χρειάζεται.
Το σπίτι μοσχομύρισε, απ’ το ψωμί της Ιωάννας, απ’ τα τσιγαριστά κολοκυθάκια τα σκορδάτα στο τηγανάκι, απ’ το παράξενα μυρωδάτο αεράκι του Αραχναίου, το σπίτι πλημμύρισε από αναμνήσεις και σχέδια για το μέλλον για γιορτές και πανηγύρια στις αυλές του αγροτόσπιτου που πάντα είναι ορθάνοιχτο για γνωστούς, συγγενείς και φίλους απ’ όλη την Ελλάδα, απ’ όλον τον κόσμο… και το τελευταίο δεν είναι σχήμα λόγου.

Ιωάννα μας, Ηλία μας, ευχαριστούμε θερμά για την από καρδιάς πολυήμερη φιλοξενία, στο υπέροχο σπιτικό σας, στην υπέροχη αγκαλιά σας.
Ραντεβού για εξορμήσεις σε όλη την γύρω περιοχή. Πάντα κάτι αφήνουμε για την επόμενη φορά…
Και ξέρω, ξέρω, τα κλειδιά κάτω απ’ το χαλάκι.