Έρχεται η Κυριακή, έρχονται και οι κουμπάροι για μεσημεριανό φαγητό και έξω ψιλοβρέχει και βαριέμαι! Αχ πόσο βαριέμαι! Και τι να μαγειρέψω πάλι;! Αρνάκι με πατάτες;! Μήπως κοτόπουλο ; Μα τι λέω η βαριεστημένη; Η κατάψυξη άδεια, το ψυγείο μισοάδειο ή μισογεμάτο αν έτσι το θες… και δε βγαίνω έξω με τίποτα και για κανένα…. και τι να φτιάξω η χριστιανή; Και η κούραση της εβδομάδας να συσσωρεύεται στο τέλος της Παρασκευής. Και να τα παιδιά, και να και να τα σκυλιά, οι υποχρεώσεις και να και οι κουμπάροι την Κυριακή το μεσημέρι.
La familia – Victoria de Almeida
Αφού αποκλείω που λες μια σειρά κινήσεων σε αγορές και καταψύκτες, πάω κατευθείαν στα ντουλάπια μπας και ξυπνήσει ο μαγειρικός μου οίστρος, ατενίζοντας ό,τι υπάρχει εκεί μέσα.Δυο, τρία πακέτα μακαρόνια, κριθαράκια αρκετά, ρύζια και κάμποσα σακουλάκια με όσπρια. Βλέπω που λες, φακές, βλέπω ρεβίθια, ένα ξεχασμένο σακούλι με κουκιά που το έχω μήνες τώρα και δε λέω να τα φτιάξω και μερικά σακουλάκια με φασόλια σε όλα τα μεγέθη. Μικρούτσικα, μέτρια, μεγάλα και γίγαντες.
“Βρες μπας και μαγειρέψω καμιά φασολάδα να ξεμπερδεύουμε”, σκέφτομαι βαριεστημένα.
“Δεν είναι κακή ιδέα” απαντάει κάποια από μέσα μου.
“Βρε λες” ;! απαντάω τώρα εγώ, ρωτώντας.
Αρχίζω να ξυπνάω και να μου αρέσει η ιδέα της φασολάδας Κυριακάτικα.
“Αυτό είναι, σκέφτομαι,σπέσιαλ φασολάδα το μεσημέρι της Κυριακής και ό,τι άλλο υπάρχει στο ψυγείο”.
Την κρίσιμη που λες στιγμή των σκέψεων και της μεγάλης απόφασης την διαταράσσει το παραπεταμένο ντρινννννν του σταθερού. Τρέχω αλαφιασμένη να το προλάβω και….
“Βρες καλώς την κουμπάρα μου, εσένα είχα στο μυαλό μου τώρα δα, ναι μα το Θεό σου λέω Και μάλιστα ετοιμάζω και το Κυριακάτικο μενού. Σπέσιαλ φασολάδα με τα συμπαρομαρτούντα” Της λέω απνευστί!”Ναι, ναι όλοι μια χαρά είμαστε, κλείνω τώρα, στην πόρτα με πρόλαβες”
“Και που σαι, πες στον κουμπάρο να φέρει και μια νταμιτζάνα απ το αγιωργίτικο. Το καλό ντε, που έχετε στο κελάρι”. “Τι το φιλάτε για το Πάσχα;”
Ούτε που θυμάμαι αν η κουμπάρα απάντησε και αν πρόλαβε δηλαδή να πει κάτι η γυναίκα. Δεν της άφησα περιθώρια ούτε για συζητήσεις, ούτε για δεύτερες σκέψεις για το Κυριακάτικου μενού. Πάντως η φασολάδα πέτυχε και ο κουμπάρος έμεινε πολύ ευχαριστημένος. Άσε που έφερε και μια νταμιτζάνα με το αγιωργίτικο!
Υλικά (για 4 άτομα)
- 1/4 μέτρια φασόλια
- 3-4 καρότα
- 2 κρεμμύδια
- 1 ματσάκι σέλινο
- 1 φλιτζάνι τσ. σάλτσα ντομάτα σπιτική (ή ότι έχετε)
- 1 κ.σ. γλυκιά ή καπνιστή πάπρικα
- Αλατοπίπερο
- Ελαιόλαδο
Εκτέλεση
- Από το προηγούμενο βράδυ βάζω τα φασόλια στο νερό για να μαλακώσουν.
- Την επόμενη μέρα το πρωί τα βάζω να βράσουν σε νερό που να τα καλύπτει 2-3 δάκτυλα πιο πάνω. Τα αφήνω να βράσουν για μισή ώρα. Με τρυπητή κουτάλα αφαιρώ τον αφρό. Εντωμεταξύ…
- Καθαρίζω τα κρεμμύδια και τα καρότα και τα κόβω σε ροδέλες.
- Καθαρίζω, πλένω και ψιλοκόβω το σέλινο.
- Μετά τη μισή ώρα που βράζουν τα φασόλια, προσθέτω τη ντομάτα, τις ροδέλες κρεμμυδιού και καρότου και το ψιλοκομμένο σέλινο.
- Αφήνω να βράσουν άλλο ένα μισάωρο και λίγο πριν κλείσω το μάτι της κουζίνας και έχοντας δει ότι τα φασόλια έχουν χυλώσει, προσθέτω μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, το αλατοπίπερο και την πάπρικα.
- Τέλος και προαιρετικά, πετάω στην κατσαρόλα 2-3 κλαδάκια φρέσκιας ρίγανης.
- Σερβίρω τη φασολάδα ζεστή με ξυδάτο γαύρο, ελιές, καυτερές πιπεριές και χοντροκομμένο ξερό κρεμμύδι.
Καλή επιτυχία και καλή σας όρεξη !
Leave a Reply