Η Λένα με είχε “φάει” από καιρό.”Έλα βρε Μιμίκα μου” παιδιόθεν σχολικό παρατσούκλι, “πότε επιτέλους θα δοκιμάσω τις συνταγές σου; Όλο φωτογραφικά θα τις γεύομαι;”
Και ήρθε που λες η σωστή ώρα, που έκανα το χατήρι της αγαπημένης και σημαιοφόρου συμμαθήτριας μου και ένα ωραίο βραδάκι, εκεί λίγο πριν το σούρουπο, ελεύθερη υποχρεώσεων και συζύγου, μάζεψα και άλλες, τακτικές στις ετήσιες συναντήσεις μας συμμαθήτριες και ήπιαμε τα κρασά μας και τις κρύες μπύρες μας και φάγαμε ό,τι με μεγάλη αγάπη και προσοχή ετοίμαζα τις δύο προηγούμενες μέρες του τραπεζώματος. Και γέλια και χαρές και αναμνήσεις και πάνε οι ρυτίδες και η κούραση και η βαριά καθημερινότητα της νοικοκυράς και ενδυθήκαμε όλες της μπλε ποδιάς, με το κολλαριστό, κατάλευκο και με τη μπιμπίλα γύρω του γιακαδάκι που στόλιζε και φώτιζε κυρίως, τα πάλαι ποτέ νεανικά μας πρόσωπα.
Σαν να ήταν χθες, πόσο τετριμμένη και πόσο αληθινή αυτή η ατάκα, σαν να ήταν χθες λοιπόν που ανασύραμε απ’ τη μνήμη τον Μπάκα (αξέχαστο το από μητέρα… καλημέρα σας Κε Μπάκα… Με συγχωρείτε κυρία μου Κ… με λένε…) και την Γαλλικού, με το πάντα στραβό κραγιόν και τον γόη τον φυσικό και την μυγιάγγιχτη των οικιακών (είκοσι είχα στο μάθημα της) και την κοντή φιλόλογο που με τα δωδεκάποντα τακούνια της στον ώμο μας έφτανε… και και και…
Και φτάνει που λες και η πιατέλα με το βασανιστικά αργοψημένο λουκουμάκι αρνάκι, το μοσχομυρωδάτο, το τρυφερούδι που το κρέας με μιαν ανάσα αποχωριζόταν των οστών και πέφτουν τα μαχαίρια και τα πιρούνια και γίνεται το έλα να δεις, να μυρίσεις, να ορμήξεις, να γευτείς και να απολαύσεις. Ναι το καμαρώνω αυτό το πιάτο μου. Έδωσε χαρά και ικανοποίηση στα της παιδικής μου ηλικίας, αγαπημένα πρόσωπα.
Και μη νομίζεις ότι εκεί τελείωσε η συνάντηση. Η υπεύθυνη της τάξης, κουμπάρα και χρόνων φίλη καρδιάς και συνοδειπόρισσα της ζωής, αναφώνησε λίγο πριν το τέλος της απίστευτης βραδιάς μας… Κορίτσια…
Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
κι αν αφήσαμε να μας φύγει η ώρα
Όσα είπαμε και δε γίνανε θέλουν προσοχή
αν θελήσουμε θα γυρίσουμε πάλι στην αρχή
Κι αν σκορπίσαμε και ψαχνόμαστε τώρα
Ετοιμάζω ταξίδι…
Υλικά ( 6-8 άτομα, εξαρτάται βεβαίως και από τα υπόλοιπα εδέσματα του τραπεζιού )
- 1 μπουτάκι αρνίσιο
- Πολλές σκελίδες σκόρδου
- Φρέσκια και ξερή ρίγανη άτριφτη και τριμμένη
- Κλαδάκια φρέσκου δενδρολίβανου
- Αλάτι, πιπέρι, ελάχιστο κύμινο, τα οποία αναμειγνύω σε ένα μπολάκι
- Ελάχιστο ελαιόλαδο
- 1 αντικολλητικό χαρτί
- 2 φύλλα αλουμινόχαρτο
Εκτέλεση
- Οι απόψεις διίστανται, άλλοι το πλένουν το κρέας, άλλοι δεν το πλένουν. Ακολουθώ της μάνας μου την τακτική, πλένω το κρέας, το στραγγίζω καλά και το προετοιμάζω για τα περαιτέρω.
- Σε μια μεγάλη, άνετη πιατέλα, τοποθετώ το μπουτάκι, παραχώνω πολλές σκελίδες σκόρδου, αλατοκυμινοπιπερώνω καλά, πασπαλίζω παντού τριμμένη ρίγανη, του κάνω το σχετικό μασάζ και το “αγκαλιάζω” με τα κλαδάκια φρέσκιας, ξερής ρίγανης και δενδρολίβανου.
- Με προσοχή βάζω το μπουτάκι σε πλαστική σακούλα τροφίμων, την τυλίγω καλά γύρω του και το βάζω στο ψυγείο τουλάχιστον για 24 ώρες.
- Την επόμενη μέρα το βγάζω από το ψυγείο, το αφήνω μισή ωρίτσα στον πάγκο της κουζίνας, στρώνω πρώτα δυο φύλλα αλουμινόχαρτο και πάνω τους ακουμπώ ένα μεγάλο φύλλο αντικολλητικό χαρτί. Ραντίζω με λίγο ελαιόλαδο. Βγάζω το μπουτάκι από την σακούλα, το τοποθετώ με όλα του τα αρωματικά συμπαρομαρτούντα πάνω στο χαρτί, τυλίγω σφιχτά και τέλος τυλίγω προσεχτικά γύρω του τα 2 φύλλα αλουμινόχαρτο.
- Έχω ήδη ανάψει το φούρνο μου να προθερμανθεί στους 200 βαθμούς, αντιστάσεις και βάζω το τυλιγμένο μπουτάκι σε ρηχό ταψάκι στη κάτω σχάρα. Κατεβάζω αμέσως τους βαθμούς στους 150 και αφήνω το μπουτάκι να σιγοψηθεί για 5 ώρες. Κλείνω το φούρνο, βγάζω το μπουτάκι, το ξετυλίγω απ’ τα χαρτιά, ελέγχω ότι έχει ψηθεί τέλεια, το ξανατυλίγω ελαφρά και το διατηρώ στο φούρνο ως την ώρα που θα το σερβίρω. Λίγο πριν το σερβίρω, αφαιρώ όλα τα κλαδάκια και δένω το ζουμάκι που υπάρχει μέσα στο αντικολλητικό χαρτί με 1 κ.σ. ανθό αραβοσίτου. Γίνεται μια εξαιρετική σάλτσα που θα την ρίξω πάνω στο κρέας, όταν το βάλω στην πιατέλα.
- Περιχύνω με τη δεμένη σάλτσα του το “διαλυμένο” λουκουμάκι μπουτάκι και το σερβίρω όπως είναι ζεστό στο τραπέζι, το συνοδεύω με τις γευστικότατες στραπατσαρισμένες πατατούλες.
Καλή σας και πεντανόστιμη επιτυχία
Leave a Reply