Tag: βούτυρο
-
Κέικ μηλόπιτας του Σάκη και του χιονιά
Τι κάνεις όταν μυρωδιές μεθυστικές και γλυκές έρχονται από τον τρίτο; Και συ εκείνη τη στιγμή, μα τι σύμπτωση, σκέφτεσαι “αχ και να είχα μια ζεστή μηλόπιτα, να γλυκάνω τον πόνο, την κλεισούρα και την έγνοια μου για τον covid δυνάστη της ανθρωπότητας όλης;” Μα δε θέλει σκέψη πολύ αγαπητή μου φίλη. Κατεβαίνεις χωρίς δισταγμό…
-
Μπρόκολο ογκρατέν
Μετά το κουνουπίδι γάλακτος ογκρατέν, είπα να φτιάξω και να σας δείξω το εξίσου νόστιμο και τέλειο συνοδευτικό για ψητά κρέατα ή ψάρια, μπρόκολο ογκρατέν. Άσε που κάποιος που προτιμά το θρεπτικό και super food μπρόκολο, μπορεί να αντικαταστήσει ένα κυρίως γεύμα του, με αυτό το υπέροχο ογκρατέν. Υλικά (για ρηχό στρογγυλό σκεύος 20-24 εκ.)…
-
Σολομός σούπα – Lohikeitto – η Φιλανδική
Επειδή δεν μπορώ να περιμένω να πέσει η θερμοκρασία κάτω απ’ το μηδέν – Γενάρη μήνα 2021 και έχουμε πάνω από 15 βαθμούς στη Ν. Ελλάδα – ούτε μπορώ να περιμένω να ταξιδέψω στην Φιλανδία -που τη θυμήθηκα, θα αναφωνήσεις… ας είναι καλά τα τηλεοπτικά ταξίδια- ακόμα αποκλεισμένοι και σε covid period βρισκόμαστε αγαπητοί συνέλληνες…
-
Αρακάς πουρές ο γιορτινός
Μπορεί άραγε ένας αρακάς, ακόμα και κατεψυγμένος που μεταλλάσσεται σε πουρέ να γίνει γιορτινός στη γεύση και στην εμφάνιση; Όλα μπορούν να γίνουν στο εργαστήριο μαγειρικών και απλών πειραμάτων… δηλαδή την κουζίνα μας. Μικρές αλλά σημαντικές προσθήκες όπως λίγη κρέμα τυριού, το σοταρισμένο κρεμμύδι, ο ψιλοκομμένος άνηθος, η κόκκινη πιπεριά και κάνουν τον κάπως αδιάφορο…
-
Κέικ χαρουπάλευρου με σταφιδοκάρυδα
Το έφτιαξα, το “έντυσα”, το στόλισα τα γιορτινά του και σας το προσφέρω. Για τις Κυριακές σας, τις γιορτές σας, για τις ημέρες που έρχονται. Για τα σκοτεινά απογεύματα που θέλετε να φωτίσετε, για τις άσχημες στιγμές που θέλετε να τις γλυκάνετε. Οπλιστείτε με υπομονή, περισσότερη υπομονή απ’ όση διαθέτετε, πείτε το και καρτερία, συγκεντρώστε…
-
Πέστροφα με καβουρδισμένα αμύγδαλα
Αν σου αρέσουν τα ταξίδια σε μέρη ορεινά κι’ ονειρεμένα και τα παραμύθια με νεράιδες που μπορεί και να τις συναντήσεις, πρέπει να πας εκεί. Αν σου αρέσουν τα αιωνόβια πλατάνια κατά μήκος ποταμού με πολλές διακλαδώσεις, πρέπει να πας εκεί. Αν τέλος αγαπάς και σου αρέσει να σιγοψιθυρίζεις την “die forelle” του Franz Shoubert,…
-
Γίγαντες τηγανητοί
Οι μικρές πυκνές φυσαλίδες πάνω από τους γίγαντες έδειχναν ότι τα όσπρια ήταν έτοιμα. Ο Μήτσος τα έριξε σε ένα σουρωτήρι. Τα άφησε να αχνίζουν, ρίχνοντας λίγο φρέσκο βούτυρο από τη Χώρα, το μεγαλονήσι των Κυκλάδων. Μόλις το βούτυρο κύλησε ανάμεσά τους, ανακάτεψε απαλά και τα άφησε να ρουφήξουν ό,τι τους αναλογούσε από την προτελευταία…
-
Κέικ με άρωμα καφέ και κρυμμένης καραμέλας
“Υπηρέτρια έχω γίνει σ’ αυτό το σπίτι. Μια αόρατη υπηρέτρια για ένα βουβό άντρα”, είπε η γυναίκα με την ίσια χωρίστρα στα σφιχτοδεμένα μαλλιά και τις μικρές πέρλες στα ελαφρώς πεταγμένα αυτιά της.Ο άντρας σήκωσε αργά τα μάτια απ’ την εφημερίδα, εστίασε πρώτα στα σταυρωμένα παχουλά χέρια με τη ριγέ πετσέτα κουζίνας και μετά στο…
-
Κέικ Φθινοπωρινών φρούτων
Ήθελα πολύ ένα κέικ, ένα κέικ με φρούτα φθινοπωρινά, η πιατέλα είχε μερικά μήλα, αχλάδια, βανίλιες. Ό,τι έπρεπε δηλαδή για αυτό που είχα διάθεση να φτιάξω. Η μέρα βροχερή, συννεφιά και τα φρούτα να υποδηλώνουν έντονα το έμπα της εποχής. Τα ήθελα όλα τα φρούτα, μέσα σε ένα και μόνο κέικ. Κέικ, όχι τάρτα, ούτε…
-
Κέικ σοκολάτας με κεράσια
Ξέρω, ξέρω, Ιούλιος μήνας, υψηλές θερμοκρασίες… ένα κέικ έστω και με επίπεδο… σοκολάτας, δεν είναι ένα πιασάρικο θέμα. Αν όμως το κέικ αυτό με το σοκολατένιο επίπεδο, κρύβει μέσα του ένα γλυκό, ζουμερό, καλοκαιρινό μυστικό που το λένε κερασάκι, τι έχεις να πεις καλή μου φίλη; Αν μάλιστα το πάρεις για παρέα στο “ωδικό” σου…
-
Γκόγκες “Από τ’ Ανάπλι”
Πάνε χρόνια πια, που γυρίζοντας από κάποιο ταξίδι μου, δεν κουβαλώ διακοσμητικά, τα πάλαι ποτέ, “σουβενίρ” που να μου θυμίζουν τον τόπου που επισκέφτηκα. Κουβαλώ όμως πολλά τοπικά φαγώσιμα “σουβενίρ μιας χρήσης” για την κατσαρόλα και κυρίως την τέρψη τη δική μου και της οικογένειας μου. Έτσι λοιπόν και ευρισκόμενη για άλλη μια φορά στο…
-
Κέικ μούρων το φίνο και ανάποδο
Η δεύτερη μικρότερη και τελευταία συγκομιδή των μούρων έλαβε τέλος. Μαύρα χέρια μεν, γλύκα πρωτόγνωρη δε. Τα μούρα του γείτονα άρχισαν πια να ωριμάζουν επικίνδυνα και να λιώνουν στο χέρι που επιμελώς τα μαζεύει. Έτσι αποχαιρέτησα με αγάπη τη μεγάλη παλιά μουριά και ευχήθηκα να είμαστε καλά αμφότερες και του χρόνου να καρπωθώ και πάλι…