Τι κάνεις όταν μυρωδιές μεθυστικές και γλυκές έρχονται από τον τρίτο; Και συ εκείνη τη στιγμή, μα τι σύμπτωση, σκέφτεσαι “αχ και να είχα μια ζεστή μηλόπιτα, να γλυκάνω τον πόνο, την κλεισούρα και την έγνοια μου για τον covid δυνάστη της ανθρωπότητας όλης;” Μα δε θέλει σκέψη πολύ αγαπητή μου φίλη. Κατεβαίνεις χωρίς δισταγμό στον τρίτο και… “συγγνώμη, κάτι μου μυρίζει, καίγεται κάτι;” Και την ίδια, μα την ίδια στιγμή, ένα πιάτο με λαχταριστή και ζουμερή και μυρωδάτη και της ώρας… μόλις βγήκε απ’ το φούρνο παιδί μου, σου προσφέρετε απ’ τους αγαπητούς συγκατοίκους.
“Για πάρε και δοκίμασε, ο Σάκης την έφτιαξε”. “Ο Σάκης;”, αναφωνώ. Ξέρω βέβαια ότι ο Σάκης, όχι ο υδραυλικός, είναι και χρυσοχέρης και άξιος τεχνίτης, ακόμα και με τα εργαλεία της κουζίνας συνομιλεί ενίοτε, αλλά και μηλόπιτα; Αυτό με ξεπερνά. “Παρακαλώ, μήπως με το μπαμπάτσικο κομμάτι της μηλόπιτας μου δώσετε και τη συνταγή, έστω στο πόδι και όχι στο χέρι, εδώ στην εξώπορτα, εδώ στην εξώπορτα με τη μάσκα Ζορό στο πρόσωπο και τα μάτια δακρυσμένα απ’ τη συγκίνηση και τη γλύκα της στιγμής;! Και έρχεται η συνταγή στο μιλητό και σαν σφουγγάρι διψασμένο ρουφάω την περιγραφή και ανεβαίνω τρέχοντας τα σκαλιά και πέφτω με τα μούτρα στη μηλόπιτα του Σάκη ενώ το χέρι καταγράφει τις λεπτομέρειες, για να μείνουν και στην ιστορία, τα της μηλόπιτας.
Και όχι εγώ δεν έκανα μηλόπιτα, κέικ την έκανα τη μηλόπιτα του Σάκη, μια μέρα του χιονιά και της τρομερής Μήδειας, γιατί αγαπώ πολύ τη μακρόστενη φόρμα μου που μ’ έχει συντροφέψει σε πολλές χαρούμενες και δύσκολες στιγμές και πάντα με βγάζει γλυκοασπροπρόσωπη. Πόσο μάλλον τώρα με τα πολλά και απρόσμενα χιόνια… αν είναι δυνατόν εδώ στα Νότια παράλια της Αττικής. Και αν δεν κάνω λάθος… νομίζω ότι αυτό το κέικ μηλόπιτας κράτησε δεν κράτησε τρεις μισές μέρες. Γιατί και ο πρωινός καφές και το γιαούρτι το βραδινό με κέικ μηλόπιτας πάει! Όσο δε για το five o’ clock tea… Προς Θεού Μαράκι, έχεις ακόμα απορία για το τι πάει με το five o’ clock tea και μάλιστα με χιόνια ολούθε και διπλές ρόμπες γούνινες στα αχανή και δροσερά σαλόνια μας, παρέα με την λευκή άρκτο;
Στολισμός του κέικ προεραιτικός αλλά θεσπέσιος. Ελαφρύ νερένιο γλάσο άχνης και καραμελωμένα λεπτά μπαστουνάκια απ’ τα φλούδια του κόκκινου μήλου.
Υλικά (για μακρόστενη φόρμα 11Χ30)
- 2 μήλα περίπου 400 γρ. όχι βαρύτερα
- 225 γρ. βούτυρο
- 2 αβγά μεγάλα
- 220 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 50 γρ. σταφίδες μουλιασμένες σε κονιάκ
- 100 γρ. ζάχαρη για το χυλό
- 30 γρ. ζάχαρη για τα μήλα
- 1 κ.σ. γεμάτη κανέλα
- 1 κ.γ. μπέικιν
- 1 βανίλια
Εκτέλεση
- Το πρώτο που κάνω είναι να καθαρίσω τα μήλα και να τα κόψω σε κυβάκια μικρά. Τα βάζω σε ένα μπολ, ρίχνω τα 30 γρ ζάχαρης με την κανέλα και τα ανακατεύω καλά. Τα αφήνω στην άκρη να βγάλουν τα υγρά τους, τα οποία θα μπουν μέσα στο χυλό του κέικ.
- Κλασικά χτυπώ καλά το βούτυρο με τη ζάχαρη. Προσθέτω τα δυο αβγά σε θερμοκρασία δωματίου. Ανακατεύω.
- Σιγά σιγά προσθέτω το αλεύρι στο οποίο έχω προσθέσει μπέικιν και βανίλια. Δημιουργείται τώρα ένας παχύρευστος χυλός.
- Στο χυλό αυτό προσθέτω τα μήλα με τα υγρά τους και τις σταφίδες. Ανακατεύω τώρα με μια μαρίζ, ώστε να ενσωματωθούν όλα τα υλικά.
- Φοδράρω τη φόρμα μου με ένα βρεγμένο χαρτί ψησίματος. Ρίχνω με προσοχή το χυλό.
- Ψήνω σε καλά προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις, αρχικά στους 200 βαθμούς για 15 λεπτά, ώστε να δώσει ώθηση στο κέικ να φουσκώσει και μετά άλλα 45 λεπτά στους 180 βαθμούς. Το κέικ έχει ψηθεί τέλεια. Σβήνω το φούρνο αλλά αφήνω το κέικ μέσα άλλα 5-6 λεπτά. Αυτό το συνηθίζω γιατί έτσι, όπως έχω γράψει αρκετές φορές, κάνει ελαφρώς πιο σταθερή την εξωτερική επιφάνεια του κέικ και το κρατάει καλύτερα. Αυτό φαίνεται και στη φωτογραφία με το κομμένο κέικ.
- Τώρα ως προς το γλάσο, αν θελήσετε να το φτιάξετε, έβαλα 1 φλ.τσ. άχνη και σταγόνα σταγόνα κρύο νερό, ίσως μια κ.γ. για να δέσει. Άφησα το κέικ να κρυώσει έχυσα το γλάσο και το στόλισα με τα καραμελωμένα μπαστουνάκια φλούδας του κόκκινου μήλου.
Καλή σας και γλυκιά επιτυχία
Leave a Reply