Μουσούντα λοιπόν το όνομα αυτής της παραδοσιακής αρβανίτικης και χωρίς φύλλο πίτας που γευτήκαμε τις προάλλες στην όμορφη ψαροταβέρνα του Κώστα και της Μαρίας, στην παραλία Γραμματικού περιοχή Σέσι.
Συχνά πυκνά η Μαρία μας εκπλήσσει προσφέροντάς μας διάφορες και ποικίλες νοστιμιές. Μια απ αυτές ήταν και η μουσούντα που δοκιμάσαμε προ ημερών, η οποία για να είμαι ειλικρινής όταν έφθασε στο τραπέζι μας δεν μας έκανε και την καλύτερη εντύπωση. Αυτό όμως κράτησε ως τη στιγμή που τη δοκιμάσαμε.
Τα 4-5 κομμάτια που είχε το πιάτο απεδείχθησαν μάλλον λίγα. Πεντανόστιμη στην απλότητά της, τραγανή και εύγευστη, μας ξετρέλανε. Αλλά έπρεπε να φάμε και τα υπόλοιπα της παραγγελίας μας, οπότε και δεν τολμήσαμε να ζητήσουμε επιπλέον. Στο τέλος και όπως βλέπετε βεβαίως, ακολούθησε η απαραίτητη “ανάκριση” για τα μυστικά της πίτας και η σχετική φωτογράφιση.
Να είσαι καλά Μαρία που μου έμαθες μια νέα και με παράξενο όνομα χορτόπιτα.
Υλικά
- 500 γρ. σπανάκι
- 500 γρ. σέσκουλα
- 250-300 γρ. φρέσκα κρεμμυδάκια
- 1 μεγάλο πράσο
- 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
- 1 ματσάκι άνηθο
- 1 ματσάκι μαϊντανό
- 1 ματσάκι τσουκνίδες
- 1 φλυτζάνι αλεύρι σταρένιο
- Ελαιόλαδο
- Αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, λίγη κανέλα
Εκτέλεση
- Πλένω καλά και ψιλοκόβω τα χορταρικά.
- Τα αλατίζω, τα βάζω σε κατσαρόλα και τα αχνίζω 4-5 λέπτα, ώστε να χάσουν τον όγκο τους.
- Τα σουρώνω και τα ξαναβάζω στην κατσαρόλα προσθέτοντας μισό κ.γ.πιπέρι, πάπρικα, λίγη κανέλα, μισό φλυτζάνι λάδι και 1/2 – 1 φλυτζάνι αλεύρι. Ανακατεύω καλά ώστε να δέσουν τα χορταρικά.
- Τα απλώνω σε λαδωμένο ταψί φούρνου, φροντίζοντας το πάχος της στρώσης να είναι γύρω στα 3 εκ.
- Ψήνω τη χορτόπιτα σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 β. για 30-40 λεπτά, ή ώσπου να ροδοκοκκινίσει.
- Αφήνω να κρυώσει λίγο, κόβω σε κομμάτια και τη σερβίρω χλιαρή. Τρώγεται και σε θερμοκρασία δωματίου. Διατηρείται για 3-4 μέρες και παραμένει νοστιμότατη.
Tips
- Η μουσούντα τρώγεται ελαφρώς ξεροψημένη. Μη σας φοβίζει, γιατί έτσι είναι πολύ πιο νόστιμη. Κάτι σαν τσιπς χορταρικών στο φούρνο.
Καλή επιτυχία
4 Comments
Εξαιρετική,εμπνευσμένη από γυναίκες νοικοκυρές,με αίσθημα ευθύνης απέναντι στη διατροφή της οικογένειάς,απλή,φθηνή,νόστιμη,πως όλα τα ωραία στη ζωή…
Από γυναίκες με μεράκι & γούστο, που μπορεί να υπολοίπονταν σε χρήματα ,περίσσευε όμως η δημιουργικότητα η οικονομία, ή φαντασία ,σε καιρούς δύσκολους …Μου θυμίζει τη μητέρα μου,που την έφτιαχνε συχνά με τέχνη & μαεστρία….
Respect….!!!
Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο σας. Πράγματι οι παλιές παραδοσιακές συνταγές βασίζονται πάντα σε οικονομικά υλικά και βασικά οι περίφημες πίτες μας σε ό,τι χορταρικά έβρισκαν οι νοικοκυρές στα γύρω χωράφια της κάθε περιοχής.
Αψογηηηη Θα την δοκιμάσω
Καλά θα κάνεις είναι πολύ ιδιαίτερη!
Ευχαριστώ Φωτεινή!