Η Μαργκώ ή Μάρτζυ ή Μαργαρίτα, όπως την βάφτισαν εντέλει, έφερε την τελευταία πιατέλα και την ακούμπησε προσεχτικά στο όμορφα στολισμένο τραπέζι. Γύρισε προς το μέρος του καθιστικού και της πολύβουης γυναικοπαρέας και φώναξε δυνατά για να σκεπάσει τα χάχανα και τις τσιρίδες μας.
“Κορίτσια, το τραπέζι σας περιμένει. Ελπίζω να απολαύσετε τα εδέσματα μου”.
Η Μαργκώ ή Μάρτζυ ή Μαργαρίτα, όπως την βάφτισαν εντέλει αλλά που άλλαζε το όνομα της ανάλογα με τη χώρα που έμενε κατά περιόδους όταν ο πρόξενος άντρας της μετακόμιζε από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, είχε μόλις γυρίσει στην Ελλάδα. Χήρα πια, με δυο παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες και δυο σκυλάκια που την συντρόφευαν πάντα και παντού. Γυναίκα όμορφη, κομψή, ανήσυχη και όσο τη θυμάμαι προσεχτική στη διατροφικά της γούστα και μακριά απ’ το κρέας πολύ πριν η vegan τάση και το plant based διατροφικό μοντέλο γίνουν γνωστά και απλωθούν παντού.
Είχα δεχτεί με χαρά την πρόσκληση της και για να τη συνάντηση αλλά για να δω και γευτώ το ιδιαίτερο μενού που πάντα μας πρότεινε και γευόμασταν στις λίγες αλλά όμορφες γυναικοσυναντήσεις μας. Πριν καθίσω λοιπόν στη θέση μου, έκανα ένα γύρω το μακρόστενο τραπέζι για να παρατηρήσω προσεχτικά τις γαβάθες με τις πολύχρωμες σαλάτες, τα ψητά λαχανικά, τα όμορφα ψωμάκια, το λευκό και κόκκινο κρασί στις φίνες καράφες. Η ματιά μου καρφώθηκε στην τελευταία πιατέλα που είδα να φέρνει και προς στιγμήν απόρησα βλέποντας τα σκουρόχρωμα αχνιστά κομματάκια που έμοιαζαν με συκωτάκια τηγανισμένα. Είδε το βλέμμα μου, με πλησίασε χαμογελώντας, με αγκάλιασε φιλικά και μου ψιθύρισε.
“Μην ανησυχείς, δεν άλλαξα συνήθειες, δοκίμασε, γεύσου και πες μου”. Κοίταξα προσεχτικότερα την πιατέλα, ναι εντάξει, μανιτάρια ήταν “μεταμφιεσμένα” τέλεια σε συκωτάκια. Κρατήθηκα και δεν άπλωσα το χέρι μου με το πιρούνι. Περίμενα όλες τις φίλες να μαζευτούν γύρω απ’ το τραπέζι, να καθίσουμε όλες μαζί, να κάνουμε την πρόποση και το καλωσόρισμα της φίλης Μαργαρίτας.
Τα “κορίτσια” κάθισαν, τα ποτήρια γέμισαν κρασί, γίνηκαν οι σχετικές προπόσεις και ευχές για την οικοδέσποινα, τα πιάτα γέμισαν, τα πιρούνια πήραν φωτιά και η άνετη τραπεζαρία αντήχησες χαρούμενες
φωνές και τιτιβίσματα. Δοκιμάσαμε απ’ όλα τα εξαιρετικά εδέσματα, μα στην κυριολεξία αυτό που έκλεψε τις εντυπώσεις ήταν τα υπέροχα μανιτάρια αλα “γκρέκα συκωταριά” όπως μας είπε γελώντας η Μαργκώ ή Μάρτζυ ή η αγαπημένη φίλη Μαργαρίτα που επιτέλους επέστρεψε στα πατρικά της και φιλικά εδάφη.
Ευχαριστώ θερμά αγαπημένη Μ.Π. για την όμορφη συνάντηση, για τα νοστιμότατα πιάτα σου αλλά και για τη συνταγή των μανιταριών που μοιράστηκες μαζί μας. Εις το επανιδείν.
Υλικά
- 250 γρ. μανιτάρια μικρά άσπρα
- 4 κ.σ. γεμάτες τριμμένο παξιμάδια ή ό,τι τύπου κρίσπις έχετε σπίτι, όπως έκανα εγώ. Ποσότητα περίπου 40 γρ.
- 1 κ.σ. γεμάτη βεγκέτα
- 1 κ.σ. γεμάτη μουστάρδα
- 3 κ.σ. ελαιόλαδο
- Χυμό από ένα λεμόνι
- Δενδρολίβανο φρέσκο, τα φυλλαράκια του ψιλοκομένα. Θα χρειαστούν και τα κλωναράκια.
Διαδικασία
- Με ένα πανάκι καθαρίζω τα μανιτάρια και τα κόβω σε κυβάκια.
- Σε ένα βαθύ πιάτο βάζω τα τριμμένα παξιμάδια, τη βεγκέτα, τη μουστάρδα, το ελαιόλαδο, το λεμόνι και ψιλοκομμένα φυλλαράκια δενδρολίβανου. Ανακατεύω καλά ώστε να δέσουν όλα τα υλικά σε μια πυκνή πάστα.
- Βάζω τα μανιτάρια σε ένα βαθύ μπολ και ρίχνω από πάνω τους την πάστα (μαρινάδα) που έφτιαξα. Ανακατεύω καλά με τα χέρια ώστε να αναμειχθούν όλα πολύ καλά. Αν χρειαστεί προσθέτω λίγο ακόμα ελαιόλαδο ώστε να γίνει πιο εύκολη η όλη διαδικασία. Τα αφήνω περίπου μισή ώρα σκεπασμένα ώστε να ρουφήξουν τα μανιτάρια τα αρώματα.
- Κατόπιν και αφού έχω ανάψει το φούρνο για προθέρμανση, τακτοποιώ μερικά κλαδάκια δενδρολίβανου σε ένα ταψάκι πυρέξ αφού το έχω αλείψει με αρκετό ελαιόλαδο και από πάνω τα μανιτάρια.
- Ψήνω σε καλά προθερμασμένο φούρνο, στον αέρα, στους 250 βαθμούς, περίπου για 15 λεπτά. Σβήνω το φούρνο και τα αφήνω λίγο ακόμα μέσα.
- Σερβίρω με απλό ρύζι και σαλάτα ό,τι υπάρχει στο ψυγείο.
Καλή σας επιτυχία (σίγουρη) και καλύτερη απόλαυση… σιγουρότατη!
Leave a Reply