Αγαπημένος προορισμός τα Πούλιθρα στην Αρκαδία. Θάλασσα, βουνό, ελιές και χαρουπόδενδρα. Στην περιοχή ακόμα υπάρχουν παλιές πετρόκτιστες αποθήκες για τη φύλαξη των χαρουπιών μετά τη φθινοπωρινή συγκομιδή τους. Όπως αυτή στην παρακάτω φωτογραφία στην παραλία του Αγίου Γεωργίου.
Δάσος από χαρουπόδενδρα λοιπόν και κάθε φθινόπωρο αρχίζει το μάζεμα αυτού του παράξενου, πολύτιμου, “σοκολατένιου” καρπού που κράτησε ζωντανούς, στην κυριολεξία, πολλές οικογένειες στην Κατοχή με τα παράγωγά του. Παραγκωνίστηκε όμως για πολλές δεκαετίες, και εκατοντάδες δέντρα απ’ αυτά, αντικαταστάθηκαν με τα ελαιόδεντρα. Ήρθε όμως ο καιρός που ο καρπός του χαρουπιού, απίστευτης ωφελιμότητας ο μαύρος αυτός χρυσός, πήρε την πρωτοκαθεδρία. Κάπου διάβασα για δεκαέξι προϊόντα που μπορούν να βγουν απ’ το χαρούπι. Από αλεύρι και μέλι, από μαύρη χαρουπολάτα (κατά το σοκο λάτα) και λικέρ χαρουπιού, μέχρι τσάι χαρουπιού, καφέ φίλτρου, παστελάκια και άλλα πολλά ενδιαφέροντα. Δε συζητάμε βεβαίως για το ψωμί, τα παξιμάδια και τα κριτσίνια που έφτιαξα και παρουσιάζω παρακάτω. Όλα αυτά είναι τα πρώτα που έρχονται στην πρώτη σκέψη κάποιου που θα δει χαρούπι.
Στα Πούλιθρα λοιπόν εκεί που συνήθως μένουμε, με θέα τη θάλασσα και πλάτη χαρουπόδενδρα, συνάντησα και γνώρισα τη γλυκιά Ματίνα απ’ τον Κοσμά όπως μου είπε, που κάθε τέτοια εποχή και για να συμβάλλει και η ίδια στον οικογενειακό προϋπολογισμό, κατεβαίνει σ’ αυτά τα μέρη και μαζεύει με άλλους συντοπίτες ή ξένους τα χαρούπια. Με κάποια μικρή συστολή αλλά με ευγένεια δέχτηκε να τη φωτογραφίσω και να μιλήσω λίγο μαζί της. Όπερ και εγένετο.
Ο μακρόστενος, αρχικά πράσινος καρπός του χαρουπιού, αφού ξεραθεί, ξεραθούν και τα εσωτερικά σποράκια του, κάνει έναν ελαφρύ ήχο όταν κάποιος τον κουνήσει ρυθμικά. Ένα ιδιαίτερο “μουσικό παιχνίδισμα”, κάτι σαν παιδική κουδουνίστρα ή τέλος πάντων παιδικό ηχητικό παιχνίδι. Αυτό το χαρακτηριστικό του, σαν το αναφέρω γιατί όταν το 2015 βρέθηκα στην Κούβα, εντόπισα ένα δέντρο που έμοιαζε με τη χαρουπιά αλλά που ο ολόιδιος καρπός του, ακριβώς με τα ίδια χαρακτηριστικά, υφή, χρώμα, σποράκια που βρίσκονται εντός του, κάνουν έναν πανομοιότυπο μουσικό ήχο, πολύ όμως πιο δυνατό, μιας και ο εξωτικός αυτός καρπός που έφερα απ’ το νησί αυτό της Καραϊβικής, είναι τουλάχιστον 6πλάσιος απ’ τα δικά μας χαρούπια. Και έτσι για την συνέχεια της ιστορίας… μιας και δένουν όλα τα παραπάνω, μικρός που είναι ο κόσμος τελικά, σε επόμενο ταξίδι μας στην Κοπεγχάγη, σε επίσκεψη μας σε γκαλερί είδαμε μια υπέροχη κατασκευή αποξηραμένων πιπεριών που κατέληγε σε μια σύνθεση πολύχρωμων νημάτων που έδεναν περίτεχνα αυτά τα παράξενα γιγάντια κουβανέζικα χαρούπια, ανοιγμένα όμως, ώστε να φαίνονται οι θέσεις των σπόρων. Όπως μάθαμε τους καρπούς αυτούς τους χρησιμοποιούν στην Κούβα και ως μουσικά όργανα σε μικρές οικογενειακές μαζώξεις για τις γιορτινές ημέρες.
Δεν έχετε παράπονο… και σήμερα είχατε μια μικρή, ταξιδιωτική και κυρίως γευστική ιστορία.
Τα κριτσίνια αυτά, με υποψία σοκολάτας, πρέπει οπωσδήποτε να τα φτιάξετε.
Χαρουπάλευρο σε καταστήματα βιολογικών ειδών, σε συσκευασία των 200 γρ.
Υλικά (24 κριτσίνια)
- 1 φλ.τσ. χαρουπάλευρο
- 2 φλ.τσ. αλεύρι 70%
- 1/2 φλ.τσ. ελαιόλαδο
- 1/2 φλ.τσ. λευκό ξερό κρασί
- 1/2 κ.γλ. αλάτι
- 1 κ.γλ. σόδα
- 1 κ.γλ. μπέικιν
- 1 τσιμπιά ζάχαρη
- Σουσάμι προαιρετικά
Εκτέλεση
- Βάζω σε ένα μεγάλο μπολ ή στον κάδο του μίξερ το ελαιόλαδο με το αλάτι. Ρίχνω το κρασί στο οποίο έχω ανακατέψει την σόδα. Ανακατεύω καλά. Ρίχνω στο κάδο με τα υγρά αρχικά το χαρουπάλευρο στο οποίο έχω ανακατέψει την μπέικιν. Ανακατεύω καλά.
- Προσθέτω σιγά σιγά το αλεύρι 70% + τη ζάχαρη. Αρχικά ανακατεύω με ένα πιρούνι και στη συνέχεια αρχίζω να ζυμώνω προσθέτοντας το υπόλοιπο αλεύρι.
- Δημιουργείται μια πολύ όμορφη εύπλαστη ζύμη. Την αφήνω να ξεκουραστεί 15-20 λεπτά.
- Παίρνω ζύμη, όσο ένα καρύδι και την πλάθω στις παλάμες μου σε ένα χοντρουλό κορδόνι-κριτσίνι.
- Μερικά απ’ αυτά τα ρολάρω σε ένα ρηχό πιάτο με σουσάμι.
- Τα τακτοποιώ σε ρηχό ταψί φούρνου στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί, κάπως αραιά γιατί φουσκώνουν και τα ψήνω στον αέρα 160 βαθμούς για 30 λεπτά.
- Κλείνω το φούρνο και τα αφήνω μέσα άλλα 5-6 λεπτά, ώστε να φύγει όλη υγρασία της ζύμης και να γίνουν τραγανιστά.
Καλή σας επιτυχία
Leave a Reply