-
Κολοκυθάκια τηγανισμένα σε πικάντικο κουρκούτι
Ιδέα και ορεκτικό της στιγμής. Και ενώ αγόρασα κολοκυθάκια για να τα βράσω, όπως και έκανα δηλαδή, ένα το κράτησα και αφού το έκοψα σε λεπτές φέτες, το τηγάνισα σε κουρκούτι. Αλλά όχι συνηθισμένο. Κρασί, ξερή ρίγανη και καπνιστή πάπρικα έκαναν τη διαφορά. Όσο για το αποτέλεσμα… μα γιατί δεν έκανα τουλάχιστον άλλο ένα;;; Αναλογίστηκα
-
Στήθος κοτόπουλο ρολάκια γεμιστά με πιπεριές ψητές
Σκέφτηκα να τα κάνω μόνο με μπόλικα φρέσκα κρεμμυδάκια. Μετά θυμήθηκα τις ψητές πιπεριές που έχω σχεδόν πάντα στο ψυγείο μου. Τις έβαλα και αυτές. Πασπάλισα με ό,τι τυρί είχα τριμμένο. Είχα κασέρι, ταιριάζει όμως πολύ και η φέτα. Θυμάρι από τη γλάστρα μου. Και μια υπέροχη ελαφρώς πικάντικη σάλτσα ντομάτας. Γευστικότατο, ζουμερό, εύκολο και
-
Γλώσσα μοσχαρίσια γάλακτος στιφάδο
Λοιπόν έχουμε και λέμε. Η μοσχαρίσια γλώσσα ανήκει στα λεγόμενα δεύτερα κρέατα, αυτά δηλαδή που έχουν ξεχαστεί από την ελληνική κουζίνα, εδώ και κάποιες δεκαετίες. Τότε που οι περισσότεροι συνέλληνες τρώγαμε συνήθως κοτόπουλο με πατάτες την Κυριακή ή αρνίσια κεφαλάκια γιουβέτσι ή μυαλά πανέ και στην καλύτερη περίπτωση, φέτες νουά με ρύζι σε κάποιο γάμο
-
Σπαράγγια ψητά, τυλιγμένα με μπέικον
Ένα εξαιρετικά φίνο ορεκτικό που το τρυφερό των σπαραγγιών σμίγει αρμονικά και ιδανικά θα έλεγα με το μπέικον, το οποίο όταν ψηθεί, η τραγανή υφή του πια, θα δέσει τέλεια με τα μαλακά σπαράγγια. Η γεύση αυτών των δύο αντίθετων υλικών απογειώνεται με το “κρίσπι” που δημιουργεί η συγκεκριμένη μαρινάδα στην διάρκεια του σύντομου ψησίματος
-
Συκαλάκι γλυκό του κουταλιού
Η συκιά στην άκρη της αυλής, στη γωνία. Λίγο πιο μπροστά η μικρή, ασπρισμένη, τετράγωνη ζαρντινιέρα με το φουντωτό σπαράγγι. Κατά μήκος του φράχτη, του σκεπασμένου από τη ρολογιά με τα παράξενα λουλούδια, τα πολύχρωμα γεράνια. Πιο πέρα η μαργαρίτα. Πελώρια, κατάλευκη ανθισμένη ομπρέλα, ο αγαπημένος μου θάμνος. Δυο πλατύφυλλοι φίκοι, δεξιά και αριστερά της
-
Σπαγγέτι με αβγοτάραχο
Κρατάω στα χέρια μου ένα πολύτιμο, παραδοσιακό, ελληνικό προϊόν, γνωστής παραγωγικής εταιρίας. Αβγοτάραχο από αβγά κέφαλου, τα οποία αναγνωρισμένα διεθνώς, αποτελούν την καλύτερη πρώτη ύλη για την παρασκευή αβγοτάραχου. Σήμερα το αβγοτάραχο κατέχει εξέχουσα θέση ανάμεσα στα γαστρονομικά προϊόντα. Περιβάλλεται με φυσικό κερί μέλισσας, έτσι ώστε, να διατηρεί την ιδιαίτερη, χαρακτηριστική γεύση του και την
-
Μπουτάκια φιλέτο κοτόπουλο με πατάτες, πράσα και άλλα ζαρζαβατικά στο φούρνο
Βγάζω απ’ το ψυγείο μου διάφορα ωμά λαχανικά που είχαν περισσέψει από την ανοιξιάτικη σαλάτα που είχα φτιάξει προ ημερών και έπρεπε επειγόντως να μαγειρευτούν. Ανακαλύπτω και δυο πράσα, τα βγάζω κι’ αυτά. Βγάζω απ’ την κατάψυξη το δισκάκι με τα μπουτάκια φιλέτο κοτόπουλο. Κάνω τη σχετική προετοιμασία, όπως περιγράφω πιο κάτω, πασπαλίζω με φρέσκα
-
Σαλάτα η ανοιξιάτικη, η Πασχαλινή
Άλλη μια μέρα και πρωί πρωί, στην αγαπημένη μου λαϊκή αγορά. Ανεβοκατεβαίνω δυο τρεις φορές το δρόμο με τους πάγκους. Κοιτάζω τις πραμάτειες, θαυμάζω τα φρέσκα προϊόντα, ακούω με ευχαρίστηση τους φωνακλάδες παραγωγούς, γεύομαι ό,τι μου προσφέρουν για να με δελεάσουν και να αγοράσω από τους πάγκους τους, μυρίζω τις κατακόκκινες φράουλες, φλερτάρω με τα
-
Μαγειρίτσα μανιταριών η εναλλακτική
Ποιος είπε ότι η μαγειρίτσα φτιάχνεται μόνο με συκωταριά και εντεράκια αρνίσια; Στις μέρες μας, με τέτοια πληροφόρηση περί των μαγειρικών ιστοριών, ιδεών, προτάσεων και έξυπνων διαφοροποιήσεων, τα εντόσθια στην κλασσική Πασχαλινή μας μαγειρίτσα μπορούν άνετα να αντικατασταθούν με μανιτάρια. Όταν μάλιστα τα μανιτάρια που θα χρησιμοποιήσουμε είναι διάφορα και διαφορετικά, το γευστικό αποτέλεσμα είναι
-
Λιγκουίνι με βασιλομανίταρα (portsini)
Είναι πανεύκολες, γευστικότατες, διεγερτικές και γρήγορες. Τις ονομάζω μακαρονάδες του τηγανιού και της σάλτσας. Της όποιας σάλτσας. Φαντασία να έχεις. Αυτό είναι όλο. Αυτή τη φορά σειρά έχουν τα αρωματικά, θεσπέσια βασιλομανίταρα, γνωστά και ως portsini που μου ήρθαν δώρο σε αποξηραμένη μορφή και σε καλά σφραγισμένο βαζάκι. Τα υπόλοιπα στην παρακάτω συνταγή και στο όμορφο
-
Θράψαλο στο τηγάνι
Ε, όχι δεν το πέτυχα, δεν το πέτυχα το άτιμο. Όχι καλέ το τηγάνισμα, το ρολάρισμα του θράψαλου. Βρε τι το χάραξα απαλά και εξωτερικά, βρε τι το πίεσα ελαφρά με την ξύλινη όμορφη σπάτουλα μου, να κάτσει κάτω στον πάτο του τηγανιού, βρε τι το αναποδογύρισα. Αυτό εκεί ντούρο και flat. Κάποια στιγμή ρολάρισε
-
Νερατζάκι – ο βασιλιάς των πεζοδρομίων
Η αλήθεια δεν το είχα στο πρόγραμμα, ούτε καν στο μυαλό μου σαν σκέψη, όταν μια φωνή… “Γλυκό φτιάν’ς;” Ξαφνιάστηκα, ξαφνιάστηκα περίεργα και μετά ευχάριστα όταν γύρισα και είδα τον κύριο που με ρώτησε ξαφνικά και ξεκάρφωτα, καθώς περνούσα σχεδόν πλάι του στο πεζοδρόμιο με τις νεραντζιές. “Ναι φτιάνω γλυκό” απάντησα, καθώς έστρεφα τα μάτια
