Η δεύτερη μικρότερη και τελευταία συγκομιδή των μούρων έλαβε τέλος. Μαύρα χέρια μεν, γλύκα πρωτόγνωρη δε. Τα μούρα του γείτονα άρχισαν πια να ωριμάζουν επικίνδυνα και να λιώνουν στο χέρι που επιμελώς τα μαζεύει. Έτσι αποχαιρέτησα με αγάπη τη μεγάλη παλιά μουριά και ευχήθηκα να είμαστε καλά αμφότερες και του χρόνου να καρπωθώ και πάλι των καρπών της. Πάντως δεν θα την αφήσω έτσι. Συχνά πυκνά θα περνάω, να την καλημερίζω ή καλησπερίζω, ανάλογα με την ώρα του περιπάτου μου.
Στο κεκάκι μας τώρα. Εύκολο, φανταστικό, ελαφρύ και γευστικότατο γλυκό που τρώγεται με τον πρωινό ή απογευματινό καφέ και κάποιες φορές με μια μπάλα παγωτού πάνω από ένα κομμάτι του. Αυτά τα λίγα και γλυκά. Και πάλι καλό μας καλοκαίρι.
Και για την ιστορία…
H ετυμολογική καταγωγή της λέξης “Μοριάς”- Πελοπόννησος, δεν μας είναι γνωστή. Ο γλωσσολόγος Γεώργιος Χατζηδάκις υποστήριξε το 1893 ότι η λέξη σχετίζεται ετυμολογικά με τη μουρέα, κοινώς μουριά, λόγω της εκτεταμένης καλλιέργειας του δένδρου αυτού στην Πελοπόννησο. Η ερμηνεία φαίνεται ότι στηρίζεται στον Βίο του Μελέτιου, όπου γράφεται το εξής: “Κοινώς τώρα αύτη η Χερσόννησος λέγεται Μωρέας, ίσως με το να έχη πολλάς μωρέας, ήτοι συκαμίνους μαύρας”.
Υλικά για στρογγυλή φόρμα αποσπώμενη διαμέτρου 22-25 εκ.
- 300 γρ. μούρα ή τόσα όσα να γεμίσει όλη η επιφάνεια της φόρμας.
- 11ο γρ. βούτυρο αγελαδινό, δίνει μια φίνα γεύση και μυρωδιά σε συνδυασμό με τα μούρα.
- 220 γρ. ζάχαρη, περίπου 1 ποτήρι νερού + 3-4 κ.σ. για το πασπάλισμα φόρμας και μούρων.
- 150 γρ. αλεύρι γ.ο.χ. περίπου 1 ποτήρι
- 3 αβγά σε θερμοκρασία δωματίου
- Χυμό από ένα λεμόνι, μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους, το σηκώνει αυτό το γλυκό.
- 1 κ.γ. γεμάτη κουρκουμά, προαιρετικά μεν, δίνει όμως αυτό το υπέροχο κίτρινο χρώμα στο ζουμερό κέικ και έρχεται σε αντίθεση με το μαύρο των μούρων.
Παρασκευή
- Σε χαμηλή θερμοκρασία λιώνω το βούτυρο και βουτυρώνω τη βάση της φόρμας και το στεφάνι της. Πασπαλίζω καλά με ζάχαρη.
- Πλένω καλά τα μούρα με τρεχούμενο νερό και αφαιρώ τα κοτσανάκια τους, όχι με ιδιαίτερη προσοχή, γιατί πρόσεξα σε 2-3 που είχε μείνει λίγο, αυτό ψήθηκε μια χαρά με όλο το φρούτο και δεν φάνηκε στην γεύση. Τα τοποθετώ στη βάση της φόρμας και τα πασπαλίζω με ζάχαρη.
- Σε ένα μπολ χτυπάω τα αβγά με τη ζάχαρη καλά.
- Προσθέτω το χυμό του λεμονιού, το λιωμένο βούτυρο και ανακατεύω. Προσθέτω σιγά σιγά το αλεύρι και ανακατεύω καλά ώσπου να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά και να έχω ένα “μεταξωτό” ρευστό μείγμα-χυλό.
- Ρίχνω το χυλό πάνω απ’ τα μούρα.
- Βάζω τη φόρμα σε καλά προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις και ψήνω το κέικ αρχικά στους 200 βαθμούς για 5 λεπτά και στη συνέχεια άλλα 40 λεπτά στους 180. Σβήνω το φούρνο, αφήνω το κέικ άλλα 5 λεπτά μέσα και μετά το βγάζω.
- Αφήνω 10-15 λεπτά να πέσει λίγο η θερμοκρασία του και αφαιρώ με προσοχή το στεφάνι της φόρμας. Για πιο ευκολία στο αναποδογύρισμα του κέικ, βάζω ένα μεγάλο μαχαίρι ανάμεσα στο κέικ και τη βάση της φόρμας και προσεχτικά το αποκολλώ. Κατόπιν και με προσοχή βάζω πάνω στο ψημένο κέικ μια στρογγυλή πιατέλα και το αναποδογυρίζω πολύ εύκολα.
- Προαιρετικά πασπαλίζω με άχνη. Η γεύση αυτού του απλού αλλά φίνου κέικ εκπληκτική. Εύχομαι όσο υπάρχουν ακόμα μούρα να βρείτε και να το φτιάξετε.
Καλή και γλυκιά επιτυχία
Leave a Reply