Κέικ λαδόνερου και τρούφας

“Βαρελάκη στον πίνακα και σβέλτα! Διάβασε και πες μας που αντιστοιχεί αυτός ο χημικός τύπος”.
Στον μεγάλο μαύρο πίνακα ο τύπος… H₂O περίμενε υπομονετικά.
Η καρδιά μου φτερούγισε, ήμουνα η Βαρελάκη και ήταν σειρά μου να σηκωθώ την ώρα της χημείας για το μάθημα της ημέρας. Το μάθημα αφορούσε στο νερό ή κατά την χημεία… στο υδρογόνο 2 οξυγόνο (H₂O).
Απ’ την πρώτη φορά που η χημεία μπήκε στη μαθητική μου ζωή, την ερωτεύτηκα σφόδρα. Και για να εξηγούμε, όχι τόσο αυτής καθ’ εαυτής της επιστημονικής της “ύπαρξης”, όσο για την άλλη διάσταση που ερμήνευσε το παιδικό μου μυαλό. Αυτή τη διάσταση, του πως δυο ή τρία ή και περισσότερα διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία μπορούν να μετασχηματιστούν με αρμονικό ή διασπαστικό τρόπο σε κάτι άλλο. Ακριβώς δηλαδή όπως η χημεία στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, η χημεία ανάμεσα σε λαούς, αν και αυτή διαμορφώνεται και από πολλούς άλλους παράγοντες… η χημεία ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση που πρέπει να είναι πάντα μα πάντα αρμονική.

“Κυρία μου εκτραπήκατε… αφήστε επιτέλους τα της χημείας και των κοσμοθεωριών σας και πιάστε τα του κέικ σας”.
“Χμ χμ, δίκιο έχετε, επανέρχομαι ή μάλλον ας ξεκινήσω για το κέικ του H₂O”.

Κάπου λοιπόν, κάποτε σ’ αυτόν τον απέραντο διαδικτυακό ωκεανό που κολυμπάμε όλοι και όλες καθημερινά, διάβασα γι’ αυτό το κέικ που αντί για κάποιο άλλο υγρό, εκτός του λαδιού βεβαίως, είχε σε ίση ποσότητα το νερό. Ξαφνιάστηκα γιατί όλα τα κέικ γίνονται συνήθως με βούτυρο ή λάδι μαζί με γάλα ή χυμό κάποιου εσπεριδοειδούς.  Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση που (περιέργως για την σχετικά ασθενική μου μνήμη) αποτύπωσα στο μυαλό μου όλα τα της συνταγής. Η δική μου παρέμβαση ήταν να προσθέσω το σιμιγδάλι που αγαπώ ιδιαίτερα, τα αμύγδαλα με τα οποία πασπάλισα το κέικ μου και να μειώσω τη ζάχαρη σημαντικά.

Εν κατακλείδι… το κέικ το σημερινό είναι το πέμπτο στη σειρά που έφτιαξα στην κουζίνα μου και σε σύντομο χρονικό διάστημα και το σπουδαιότερο… κατοχυρώθηκε ως αγαπημένο απ’ το σύζυγο. Μετά απ’ όλα τα παραπάνω… καταλαβαίνεις Μαράκι μου… το κέικ αυτό θα αργήσει να αντικατασταθεί στο σπίτι μας.

Υλικά (για φόρμα 11χ30)

• 125 ml νερό
• 125 ml καλαμποκέλαιο
• 100 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
• 250 γρ. αλεύρι γ.ο.χ.
• 100 γρ. ζάχαρη
• 60 γρ. ή περισσότερο τρούφα σοκολάτα
• 2 κ.σ. κοφτές κακάο καλής ποιότητας
• 3 αβγά
• 1 βανίλια
• 1 κ.γ. γεμάτο μπέικιν
• Φιλέ αμυγδάλου + χοντροκομμένο καβουρδισμένο αμύγδαλο για την επιφάνεια

Διαδικασία

• Ανάβω το φούρνο στους 200 βαθμούς αντιστάσεις για να ζεσταθεί καλά.
• Βάζω στον κάδο του μίξερ τα τρία αβγά και τα χτυπώ με τη ζάχαρη, ώσπου να αφρατέψουν. Στη συνέχεια ρίχνω μαζί νερό και καλαμποκέλαιο, χτυπώ καλά.

• Ρίχνω σιγά σιγά πρώτα το σιμιγδάλι, ανακατεύω και ρίχνω σιγά σιγά το αλεύρι το οποίο το έχω κοσκινίσει και έχω προσθέσει σ’ αυτό μπέικιν και βανίλια. Χτυπώ καλά.

• Προσθέτω την τρούφα και ανακατεύω καλά.

• Ρίχνω περίπου τα 2/3 του χυλού στην φόρμα την οποία έχω φοδράρει με βρεγμένο αντικολλητικό χαρτί.

• Προσθέτω στο 1/3 του χυλού το κακάο και ανακατεύω.

• Τέλος ρίχνω σιγά σιγά αυτό τον σκούρο χυλό κατά μήκος της φόρμας και πάνω απ’ τον άσπρο χυλό. Με ένα πιρούνι που χώνω στο χυλό του κέικ, κάνω ημικύκλια, ώστε ο χυλός με το κακάο να εισχωρήσει στον λευκό χυλό.

• Πασπαλίζω με αμύγδαλο φιλέ + καβουρδισμένο ψιλοκομμένο αμύγδαλο. Αυτό εάν και εφόσον έχετε τα αμύγδαλα. Δίνουν όμως μια ενδιαφέρουσα τραγανή υφή στο έτοιμο κέικ.

• Βάζω τη φόρμα στο φούρνο, ψήνω αρχικά για 10 λεπτά στους 200 βαθμούς και στη συνέχεια άλλα 40 λεπτά στους 180. Το κέικ στο φούρνο μου ψήθηκε τέλεια. Για σιγουριά όμως να κάνετε τη δοκιμή με το μαχαίρι για να δείτε ότι βγαίνει στεγνό.

• Το κέικ αυτό έχει την ιδιότητα να είναι πολύ ελαφρύ, χωρίς ιδιαίτερα λιπαρά, το σιμιγδάλι να του δίνει μια ανεπαίσθητη κοκκώδη υφή και τέλος η τρούφα σοκολάτας να το κάνει γευστικότατο και να προσθέτει γλύκα στη μικρή ποσότητας ζάχαρης που έβαλα.
  Δοκιμάστε το και θα το λατρέψετε. Ιδανικό για πρωινό καφέ!

Καλή σας και γλυκιά επιτυχία