“Dobra večer”, αναφώνησα χαρούμενη στην κυρία που έφθασε ελαφρώς αργοπορημένη μπρος στο σπίτι που είχαμε νοικιάσει για λίγες μέρες στο Ζάγκρεμπ. Η κυρία Mirella χαμογέλασε ακούγοντας την καλησπέρα μου, στην γλώσσα της. Ποιος ξέρει πόσο άγαρμπα θα την πρόφερα. Και επειδή οι γνώσεις μου στα Κροατικά περιορίζονται στο καλημέρα, καλησπέρα, τι κάνετε, καλά ευχαριστώ, θεώρησα σοφό και κυρίως πρακτικό να το γυρίσω στην γλώσσα της Γηραιάς Αλβιόνος για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε και να τακτοποιηθούμε όσο γινόταν πιο γρήγορα, στο διαμέρισμα της στο κέντρο της όμορφης πρωτεύουσας της Κροατίας.
Αφού λοιπόν η κυρία Mirella μας έδειξε τα κατατόπια και τη λειτουργία γενικώς του διαμερίσματος, τη ρώτησα δισταχτικά, δίνοντας της ταυτόχρονα ένα χαρτάκι με τη μαγική λέξη “zlevanka”. Είναι πράγματι αυτό το γλυκό κέικ παραδοσιακό της χώρας σας, όπως διάβασα στο διαδίκτυο;”
Η κυρία Mirella, πήρε το χαρτάκι μου, διάβασε τη λέξη, κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και μου είπε. “Είναι ένα καταπληκτικό γλυκό και εύκολο στην παρασκευή επιδόρπιο, κάτι μεταξύ γλυκιάς πίτας, και τσιζ κέικ. Προέρχεται από την περιοχή Medimurje στη Βόρεια Κροατία. Να το φτιάξετε, είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει. Ταιριάζει απόλυτα με τον πρωινό ή απογευματινό σας καφέ”.
Πανευτυχής λοιπόν για τις πληροφορίες μου, ήμουνα απόλυτα σίγουρη για την επιτυχή έκβαση της επιχείρησης “zlevanka”. Έτσι αποφάσισα ότι κάποιο πρωινό θα ξέκλεβα χρόνο απ’ τα αξιοθέατα της πόλης, τα πολλά και ενδιαφέροντα μουσεία της και θα τραβούσα μόνη μου για την γνωστή και καθημερινή αγορά Dolac, όπου βρίσκεις τα πάντα. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι αγορές είναι η καρδιά και η ταυτότητα μιας πόλης, οπότε πρέπει πάντοτε να τις εντάσσουμε στις βόλτες μας, όταν επισκεπτόμαστε χώρες έξω απ’ τα σύνορα μας.
Όσο για το γλυκό, πρόκειται για ένα καταπληκτικό κέικ, γρήγορο, εύκολο και ιδιαίτερο. Το έφτιαξα δύο φορές, μια σπίτι μου και μια στο διαμέρισμα που μείναμε στο Ζάγκρεπ. Η ίδια επιτυχία. Και μάλιστα χάρηκα πολύ, όταν το δοκίμασα σε κεντρικό ζαχαροπλαστείο στην όμορφη αυτή πόλη και διαπίστωσα ότι και εγώ κατάφερα το γευστικό αποτέλεσμα μια χαρά και ισάξιο με το τοπικό αυτό γλυκό έδεσμα. Άλλωστε τα υλικά του είναι κοινά παγκοσμίως πια.
Υλικά (για ένα ταψάκι 25Χ33)
- 3 αβγά
- 1 φλ. ζάχαρη
- 1 φλ. αλεύρι γ.ο.χ.
- 2 φλ. καλαμποκάλευρο
- 1 κ.σ. μπέικιν
- 1 φλ. ξινή κρέμα (αν δεν βρείτε ξινή κρέμα sour cream, μπορείτε να αναμίξετε 100 γρ. γιαούρτι με λίγα λιπαρά + 50 γρ. κρέμα γάλακτος με λίγα λιπαρά και 2 κ.σ. χυμό λεμονιού, αυτά όλα μαζί, κάνουν περίπου ποσότητα για ένα φλ. τσαγιού)
- 1 φλ. ηλιέλαιο
- 400 γρ. τυρί κότατζ
- 2 βανίλιες λεμονιού ή καλύτερα ξύσμα από ένα λεμόνι
Εκτέλεση
- Αυτό το κέικ δεν χρειάζεται μίξερ. Απλώς σε ένα μπολ χτυπάω για λίγο τα αβγά με τη ζάχαρη.
- Προσθέτω όλα τα υγρά, ηλιέλαιο, την κρέμα και το τυρί. Ανακατεύω καλά με ένα πιρούνι.Στη συνέχεια προσθέτω τα δυο αλεύρια με την μπέικιν, τη βανίλια και το ξύσμα του λεμονιού. Ανακατεύω και πάλι καλά.
- Λαδώνω ή βουτυρώνω ένα σκεύος 25Χ33 (και λίγο μικρότερο να είναι μας κάνει) και χύνω όλο το ρευστό μείγμα του μπολ.
- Ψήνω το γλυκό σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 170 για 50-55 λεπτά. Το κέικ αυτό δεν φουσκώνει ιδιαίτερα. Ίσως και γι’αυτό να το βάζουν σε κάπως μεγάλα ταψιά σε σχέση με την ποσότητα των υλικών του.
- Όταν ροδίσει το βγάζω από το φούρνο και όσο είναι ζεστό και εφόσον θέλω το αλείφω όλο με μαρμελάδα δαμάσκηνο ή μαρμελάδα βανίλιας, όπως το συνηθίζουν στην Κροατία. Μπορεί βεβαίως να προσφερθεί σκέτο ή πασπαλισμένο με άχνη ζάχαρη.
Καλή σας επιτυχία
Φωτο-εντυπώσεις
Leave a Reply