Η Bella Baxter δοκιμάζει για πρώτη φορά στην παράξενη ζωή της ένα μικρό γλυκό, ένα ταρτάκι με μια υπέροχη βελούδινη κρέμα.
“Who made this? We need more!” αναφωνεί στον αυστηρό έως αυταρχικό σύζυγο της που της απαγορεύει να φάει άλλο. Για εκείνη όμως μέσα από κάθε του μπουκιά, γεύεται την ελευθερία της. Είναι ελεύθερη. Είναι ο εαυτός της. Και δεν ήταν ποτέ καλύτερα. Τουλάχιστον, έτσι πιστεύει η ίδια. Γιατί, η αντίδραση του αυταρχικού και παρεμβατικού συζύγου της δεν αργεί να έρθει.
“No more. One’s enough. Anymore’s too much“.
Η Bella Baxter, όμως, συνεχίζει. να προσφέρει στους γευστικούς της κάλυκες έναν αβίαστα γλυκό χορό με την επίγευση των Pastel de Nata. Η Mrs. Baxter αφήνεται. Απολαμβάνει, καταναλώνει σε ρυθμό εθιστικό μέχρι τη στιγμή που ο οργανισμός της τα αποβάλλει – πόσο να αντέξει και αυτό το ταλαιπωρημένο στομάχι. Η ελευθερία που της προσφέρουν τα Pastel de Nata παραμένει. Ανόθευτη και ηδονική.
Σκηνή από το Poor things… την αριστουργηματική, εικαστική, αινιγματική, παραμυθένια, ιδωμένη μέσα από μια ασυγκράτητη παιδική ματιά αθωότητας, ύμνος στη γυναικεία χειραφέτηση τελικά, τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου.
Πριν χρόνια σε ταξίδι μας στην πανέμορφη Πορτογαλία, δοκίμασα κι’ εγώ για πρώτη φορά τα περίφημα και χαρακτηριστικά γλυκά της Λισαβώνας Pastel de Nata. Ούτε που θυμόμουνα το όνομα τους. Μου τα θύμισε όμως, όπως και την υπέροχη απλή αλλά ενδιαφέρουσα γεύση τους το Poor things του Λάνθιμου.
Έψαξα βρήκα τη συνταγή, τα έφτιαξα και σας τα παρουσιάζω… με την θερμή παρότρυνση να τα φτιάξετε, να τα γευτείτε και να τα απολαύσετε αλλά με μέτρο και όχι όπως η ηρωίδα της ταινίας που επίσης σας προτείνω να τη δείτε.
Υλικά (για 12 ταρτάκια)
- 1 συσκευασία με σφολιατάκια στρογγυλά
- 400 ml γάλα, πλήρες
- 100 γρ. ζάχαρη, κρυσταλλική (ή 120 γρ. αν τα θέλετε πιο γλυκά)
- 3 αβγά μεγάλα
- 2 κ.σ. κορν φλάουρ
- 1 στικ κανέλα
- Ξύσμα λεμονιού
Διαδικασία
- Σε ένα σχετικά μικρό κατσαρολάκι αδειάζω το γάλα, τη ζάχαρη, τα αβγά, το κορν φλάουρ, βάζω το στικ κανέλας και πασπαλίζω με αρκετό ξύσμα λεμονιού που θα δώσει και το κυρίαρχο άρωμα στο γλυκό.
- Βάζω το κατσαρολάκι σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύω συνεχώς ώσπου να δω να πήζει το μείγμα και να γίνεται μια όμορφη και σταθερή κρέμα. Θέλει υπομονή η όλη διαδικασία.
- Κατεβάζω το κατσαρολάκι απ’ τη φωτιά, αφαιρώ το στικ κανέλας και σκεπάζω την κρέμα με μεμβράνη κουζίνας που να εφάπτεται καλά πάνω της. Αυτό το κάνουμε για να μην πιάσει πέτσα η κρέμα και μετά δεν θα είναι εύκολη η μεταφορά της στα σφολιατάκια.
- Εντωμεταξύ έχω αφήσει τα ταρτάκια να ξεπαγώσουν καλά σε θερμοκρασία δωματίου. Όπως είναι πάνω στα αντικολλητικά χαρτάκακια τους, τα τοποθετώ σε καθαρό πανί, τα πασπαλίζω ελαφρά με αλεύρι και με έναν πλάστη (ή και με μπουκάλι αν δεν έχετε πλάστη) τα πατάω ελαφρά μια δυο φορές χωρίς να χαλάσω το σχήμα τους.
- Παίρνω με προσοχή ένα ένα σφολιατάκι και το τοποθετώ στη θήκη για μάφινς, έχοντας αλείψει ελαφρά κάθε θήκη με ηλιέλαιο. Το πιέζω ελαφρά για να πάρει τη φόρμα της θήκης και το τρυπάω 2-3 φορές με ένα πιρούνι.
- Αφού έχει κρυώσει η κρέμα και έχω αφαιρέσει την κανέλα, την μοιράζω, όσο γίνεται ισόποσα στις 12 θήκες μάφινς.
- Ψήνω σε καλά προθερμασμένο φούρνο στον αέρα, στους 200 βαθμούς περίπου 20-25 λεπτά, ανάλογα με το φούρνο και όταν δω να χρυσίζει και ελαφρώς να σκουραίνει η κρέμα και η σφολιάτα, τότε είναι έτοιμα.
- Τα βγάζω από το φούρνο, αφήνω μερικά λεπτά να πέσει η θερμοκρασία και πολύ εύκολα βγάζω τα ταρτάκια από τις θήκες και τα σερβίρω. Τρώγονται πολύ καλά και την επόμενη μέρα, αν μάλιστα ζεσταθούν για μερικά λεπτά στο φούρνο ή ελάχιστα σε φούρνο μικροκυμάτων, είναι καταπληκτικά.
Καλή σας επιτυχία, καλή σας απόλαυση!
Φώτο – εντυπώσεις
Leave a Reply