Ανησύχησε όταν άκουσε το παραπεταμένο κουδούνισμα του τηλεφώνου. Έτρεξε στο σαλόνι, κοίταξε φευγαλέα το μεγάλο ρολόι στον τοίχο. Κόντευε οκτώ το πρωί. Σήκωσε γρήγορα το ακουστικό και σχεδόν τρόμαξε όταν άκουσε τη χαρούμενη φωνή του. “Σε μισή ώρα θα βρίσκομαι κοντά σου”, της είπε. “Μα που είσαι;” ρώτησε ταραγμένη, “είσαι καλά;” “Είμαι στο αεροδρόμιο, παίρνω ταξί και έρχομαι”. Ούτε που πρόλαβε να του απαντήσει. Πανικόβλητη κοιτάχτηκε στον κρυστάλλινο καθρέπτη. “Χάλια μαύρα”, σκέφτηκε.
Έτρεξε στο μπάνιο, ένα γρήγορο ντουζ για να ξυπνήσει και κυρίως να φρεσκαριστεί. Φόρεσε την όμορφη, φλοράλ φόρμα της και λίγη ελαφριά, δροσερή κολόνια. Άφησε τα μαλλιά της ελεύθερα. Ξανθοί κυματισμοί στους λεπτούς της ώμους. Πάντα του άρεσαν τα κύματα των μαλλιών της. Τα χάιδευε και μετά της τα ανακάτευε βίαια. “Τώρα στα φουρτούνιασα”, της έλεγε γελώντας, ενώ της έσκαγε πολλά φιλιά.
Είχε να τον δει μήνες. Από τότε που έφυγε για ένα επαγγελματικό ταξίδι, υποτίθεται λίγων εβδομάδων στο Λονδίνο. Κάτι πήγε στραβά στις εξελίξεις του επαγγελματικού project, κάτι η πανδημία και εγκλωβίστηκε στην πρωτεύουσα του πληγωμένου Βασιλείου. Είχε την έννοια του, μιλούσαν σχεδόν κάθε μέρα, πολλές φορές πρωί βράδυ, για λίγο. Να δει ότι είναι καλά.
Ξανακοιτάχτηκε στο καθρέπτη, της άρεσε το είδωλο που έβλεπε. Κοκκίνισαν και τα μάγουλα απ’ την ταραχή της. Και τότε ήταν που πρόσεξε στο τραπέζι ένα παρατημένο και μοναχικό πράσινο μήλο. Κεραυνός… “Θεέ μου, δεν έχω τίποτα να τον κεράσω”. Έτρεξε στο ψυγείο, ευτυχώς μια κρύα βυσσινάδα. Ώσπου να δει τι να κάνει, το κουδούνισμα της πόρτας δεν της άφησε περιθώρια για δεύτερες σκέψεις και λύσεις για κεράσματα.
Πήρε βαθιά ανάσα και πήγε αργά προς την πόρτα. Ενδόμυχα ήθελε να παρατείνει τη στιγμή της γλυκιάς συνάντησης τους. Ξεκλείδωσε, άνοιξε και έκανε χώρο για να περάσει ο γίγαντας της. Την πήρε αγκαλιά, ένα τόσο δα κορμάκι κούρνιασε στα χέρια του. Μπήκαν μέσα και κοιτάχτηκαν στα μάτια. “Καλώς όρισες…” πρόλαβε να πει, όταν απρόσμενα χτύπησε το κινητό του, απομακρύνθηκε διακριτικά, αλλά άκουσε τη φωνή του.
“Ναι, είχα καλό ταξίδι, σε καμιά ώρα θα είμαι κοντά σου, φιλιά, και μένα μου’ λειψες. Θα της τα μεταφέρω”.
“Έλα στην κουζίνα”, του είπε ήρεμα η Αλίκη, “προλαβαίνουμε για ένα γλυκάκι στα γρήγορα, η Άννα σου μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα”.
Πήρε το μοναδικό πράσινο μήλο απ’ το τραπέζι του σαλονιού και μπήκαν στην κουζίνα να τα πούνε. Η Αλίκη άνοιξε ένα συρτάρι, έβγαλε μια καθαρή ποδιά, τη φόρεσε και άρχισε να κάνει προετοιμασίες για τις απλές, εύκολες και γρήγορες μηλοτηγανίτες των παιδικών χρόνων του μονάκριβου της.
—————————————————————————————————————————————————————————————————–Ο πίνακας – νεκρά φύση 2018 – της Άννας Πατρώνη
——————————————————————————————————————————————————————————————————-
Υλικά (για ένα ξεχασμένο πράσινο μήλο)
- 1 (το) πράσινο μήλο που λέγαμε
- 1/2 φλ.τσ. αλεύρι γ.ο.χ.
- 1/2 κ.γ. ζάχαρη
- Μια τσιμπιά μαγειρική σόδα ή μπέικιν
- Μια τσιμπιά αλάτι
- Χυμό από μισό λεμόνι
- Ηλιέλαιο
- Μέλι
- Άχνη ζάχαρη
- Σπασμένα καρύδια
- Κανέλα
Εκτέλεση
- Με το εργαλείο που αδειάζω τα κολοκυθάκια αφαιρώ προσεχτικά το κεντρικό μέρος του μήλου απ’ τα κουκούτσια. Για ευκολία αλλά και καλύτερο αποτέλεσμα, το βάζω αρχικά απ’ τη μια μεριά του μήλου που είναι το κοτσανάκι, το στριφογυρίζω, φτάνω ως τη μέση και μετά κάνω την ίδια δουλειά και στην βάση του μήλου. Μου φάνηκε πολύ πιο εύκολο με αυτό τον τρόπο να αφαιρέσω το λεγόμενο “καρότο” του μήλου.
- Με το πίλερ αφαιρώ τη φλούδα του μήλου.
- Tο κόβω σε λεπτές φέτες τις οποίες ραντίζω με λίγο χυμό λεμονιού. Ο χυμός του λεμονιού δίνει μια οξύτητα μοναδική στην τηγανίτα μας.
- Ετοιμάζω το χυλό που θα βουτήξω τις φέτες του μήλου, βάζοντας το αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι, τη σόδα ή την μπέικιν σε ένα βαθύ πιάτο. Ανακατεύω καλά και αρχίζω να προσθέτω, αρχικά το χυμό του λεμονιού και σιγά σιγά τόσο νερό, ώσπου να έχω έναν παχύρευστο χυλό. Βουτάω σ’ αυτόν τις φέτες μήλου.
- Βάζω το τηγάνι μου στη φωτιά με αρκετό ηλιέλαιο και το αφήνω να κάψει ελαφρά. Με ένα πιρούνι βγάζω μια μια φέτα απ’ το χυλό, τινάζω ελαφρά και την βάζω στο καυτό ηλιέλαιο. Κάνω την ίδια δουλειά για όλες τις φέτες.
- Αφήνω να ροδίσουν καλά και γυρίζω κι’ απ’ την άλλη πλευρά.
- Τις βγάζω απ’ το τηγάνι, τις ακουμπώ σε χαρτί κουζίνας να ρουφήξει όσο γίνεται περισσότερο λάδι και μετά τις τοποθετώ σε πιατέλα.
- Τις περιχύνω με το μέλι, πασπαλίζω με άχνη, κανέλα και τριμμένα καρύδια.
Καλή και γλυκιά επιτυχία
Leave a Reply