Τα εύκολα, ρουστίκ, ντελικάτα, μπισκοτάκια μου με άρωμα φρέσκιας σπιτικής λεβάντας. Για όλες τις ώρες.
Μέσα Σεπτεμβρίου 2016 και μας βρίσκει σε μια ολιγοήμερη επίσκεψη στην κοντινή μας Σόφια. Τι κάνει λοιπόν ο επισκέπτης μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας αφού δει ό,τι τον ενδιαφέρει και όσα βεβαίως προλαβαίνει να δει, μέσα στον περιορισμένο χρόνο του; Μα βεβαίως φροντίζει να φάει τοπικά εδέσματα, είτε στις υπαίθριες πολύβουες αγορές, είτε σε μαγαζιά συστημένα από ντόπιο και αρκούντως πληροφορημένο άτομο, για τα ιδιαίτερα μικρά εστιατόρια που έχουν να προσφέρουν ξεχωριστές και πρωτόγνωρες γεύσεις.
Κάπως έτσι λοιπόν και μεις, οδηγηθήκαμε στο κέντρο της Σόφιας – ulitsa,Tsar Ivan Shishman 12 – όπου βρίσκεται το περίφημο μικρό εστιατόριο με το όνομα της ντελικάτης με το χαρακτηριστικό και αναζωογονητικό άρωμα, λεβάντας. Αποφασίσαμε αντί για πλήρες μενού, να κάνουμε ένα degustation εδεσμάτων, αλμυρών και γλυκών, αρωματισμένων με λεβάντα. Μέχρι και το νερό στις κανάτες είχε μέσα του κλωναράκια φρέσκιας λεβάντας. Εμπειρία μοναδική, μιας και τη μόνη χρήση που ήξερα μέχρι τότε για τη λεβάντα ήταν η αρωματική της ιδιότητα που δίνει ένα λεπτό άρωμα στο χώρο που θα μπει και που επίσης η εντομοαπωθητική της ιδιότητα κρατάει κάποια καλοκαιρινά έντομα μακριά, απ’ τα χειμωνιάτικα ρούχα μας.
Αρχές Απριλίου 2020 (εποχή covid 19) και με βρίσκει, εκτός από εγκλωβισμένη, απομονωμένη, απορημένη, ανήσυχη και όποιο άλλο -α- στερητικό θέλετε να βάλετε εσείς, με βρίσκει λοιπόν, κάποιο πρωινό, να φροντίζω τις λεβάντες μου. Και επειδή όπως καλά ξέρουμε όλοι, η ανθρώπινη σκέψη ταξιδεύει με ασύλληπτες ταχύτητες, είναι άστατη και αχόρταγη και πηδάει απ’ το ένα θέμα στο άλλο και επειδή οι σκέψεις λειτουργούν συμπληρωματικά και συνειρμικά η μία προς την άλλη, δεν ήθελα και πολύ για να ταξιδέψω νοερά απ’ τις εν Αθήναις λεβάντες μου, στο όχι και τόσο μακρινό και πλημμυρισμένο από αρώματα και χρώματα της ντελικάτης λεβάντας, Lavanda restaurant της Σόφιας. Προσπάθησα να θυμηθώ τι γευτήκαμε σ’ αυτή τη mini degustation εμπειρία και να αναπαραγάγω κάτι εύκολο και απλό μιας και τη βασική πρώτη ύλη, αυτή των κομψών λεπτεπίλεπτων και άκρως αρωματικών μωβ λουλουδιών του φυτού, την είχα εν αφθονία. Κατέληξα λοιπόν στα ιδιαίτερα γευστικά μπισκοτάκια που δοκίμασα στο Lavanda και μπορώ να πω ότι τα έχω ακόμα αποθηκευμένα στη μνήμη της γεύσης. Η εύκολη συνταγή, απ’ το διαδίκτυο, είχε το επιθυμητό γευστικό αποτέλεσμα της μακρινής ανάμνησης, πέτυχε και κυρίως με ικανοποίησε απόλυτα.
Υλικά (80 μικρά αστεράκια)
- 120 γρ. βούτυρο (60 γρ. ρευστή μαργαρίνη + 60 γρ. βούτυρο γάλακτος)
- 160 γρ. αλεύρι ολικής + αλεύρι επιπλέον για την επιφάνεια που θα ανοίξω τη ζύμη
- 60 γρ. ζάχαρη άχνη
- 2 κ.σ. γεμάτες άνθη φρέσκιας λεβάντας ή 1 1/2 αποξηραμένης η οποία έχει πιο δυνατό άρωμα
Διαδικασία
- Πλένω τους μίσχους της λεβάντας με τα άνθη, τα στεγνώνω καλά σε χαρτί κουζίνας και τα διαχωρίζω προσεχτικά.
- Βάζω τα δυο βούτυρα στο μπολ του μίξερ και τα χτυπώ για 5-6 λεπτά.Προσθέτω την άχνη, χτυπώ ώσπου το μείγμα να ασπρίσει.
- Προσθέτω τα άνθη, ανακατεύω. Κρατάω μερικά άνθη στην άκρη.
- Σιγά σιγά προσθέτω το αλεύρι. Όταν δω ότι αρχίζει να σφίγγει συνεχίζω να ανακατεύω με το χέρι, ζυμώνω ελαφρά κι’ αν χρειάζεται προσθέτω λίγο ακόμα αλεύρι, ώσπου να έχω μια εύπλαστη ζύμη. Την βάζω στο ψυγείο, σε μικρό σκεύος και την αφήνω 15-20 λεπτά για να ξεκουραστεί και ελαφρώς να σφίξει.
- Στη συνέχεια και όσο η ζύμη μου είναι στο ψυγείο, ετοιμάζω τον πάγκο μου, στον οποίο θα ανοίξω τη ζύμη σε φύλλο για τα μπισκότα, ως εξής. Τοποθετώ δυο μεγάλα κομμάτια μεμβράνης το ένα δίπλα στο άλλο που όμως το ένα να καλύπτει το άλλο, κάθετα βεβαίως, 2-3 εκ. ώστε να έχω μια τελείως καθαρή επιφάνεια για την εργασία που θα ακολουθήσει. Πασπαλίζω με αλεύρι ολικής την επιφάνεια της μεμβράνης, τοποθετώ τη ζύμη μου, την πασπαλίζω με αλεύρι και με έναν πλάστη την ανοίγω προσεχτικά σε ένα φύλλο, πάχους όσο θέλω να είναι τα μπισκότα μου.
- Με ένα κουπ πατ, έτυχε να έχω αστεράκι μικρό, κόβω τα μπισκοτάκια και τα τοποθετώ σε ρηχό ταψί φούρνου το οποίο το έχω καλύψει με λαδόκολλα. Εδώ να σας πω ότι επειδή χρησιμοποίησα αλεύρι ολικής, τα μπισκοτάκια δεν απλώνουν και έτσι άνετα τα έβαλα σχεδόν κολλητά το ένα με το άλλο. Αν όμως χρησιμοποιήσετε αλεύρι για όλες τις χρήσεις και αβγό (όπως λένε άλλες συνταγές) τα μπισκοτάκια θα πρέπει να μπουν σε απόσταση το ένα απ’ το άλλο.
- Κάθε φορά που γεμίζω το φύλλο της ζύμης με τα αστεράκια, τα βγάζω προσεχτικά, ξαναπλάθω τη ζύμη, την ανοίγω, πασπαλίζοντας την με αλεύρι και κόβω στη συνέχεια καινούργια μπισκοτάκια.
- Προθερμαίνω το φούρνο μου στις αντιστάσεις στους 200 βαθμούς, βάζω το ταψί, χαμηλώνω στους 180 βαθμούς, ψήνω για 15 λεπτά, σβήνω το φούρνο, αφήνω άλλα 10 λεπτά τα μπισκοτάκια μέσα και τέλος τα βγάζω, περιμένω να κρυώσουν καλά, ώστε να τα φυλάξω σε κάποιο κουτί τροφίμων. Εδώ να συμπληρώσω ότι αφού βγάλω τα μπισκοτάκια μου, τινάζω τη λαδόκολλα απ’ τυχόν ψιχουλάκια, τη διπλώνω καλά σε μικρό ρολάκι και τη φυλάω στο ψυγείο για άλλη χρήση. Είμαι υπέρμαχος (εκτός της ανακύκλωσης) της επαναχρησιμοποίησης των πραγμάτων και υλικών, όπου μπορώ βεβαίως.
- Μερικά απ’ αυτά τα αχνίζω για να δείχνει πιο όμορφη η πιατέλα μου, όταν θα την βγάλω για τον πρωινό ή απογευματινό καφέ.
- Τα μπισκοτάκια αυτά έχουν μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή γεύση λόγω της λεβάντας και η υφή τους είναι υπέροχα τραγανή και με μια ελαφρώς κοκκώδη επίγευση λόγω του αλευριού ολικής.
Καλή και γλυκιά σας επιτυχία
Leave a Reply