Τηγανίτες πατάτας (Πολωνία)

Βρέχει καταρρακτωδώς και οι υαλοκαθαριστήρες δεν προλαβαίνουν να καθαρίζουν τα τζάμια του αυτοκινήτου. Ευτυχώς σχετικά μικρή η απόσταση, μόλις 60 χλμ. αλλά μικρή και η κίνηση στον Α4 που οδηγεί απ’ το σκοτεινό Άουσβιτς στο κέντρο της Κρακοβίας, όπου και το διαμέρισμα της Αλεξάνδρας που θα μας φιλοξενήσει για τρία βράδια. Επιτέλους, με την βοήθεια της άριστης σηματοδότησης των πολωνικών δρόμων, αλλά και την βοήθεια του GPS, φθάνουμε και παρκάρουμε μπροστά από το επιβλητικό κτίριο της οδού San Sebastian, στις παρυφές της παλιάς πόλης. Η μπόρα έχει σταματήσει, το γειτονικό πάρκο αναδύει τις μυρωδιές του βρεγμένου χώματος και η Αλεξάνδρα μας υποδέχεται εγκάρδια στην κεντρική εξώπορτα. Ανεβαίνουμε στο διαμέρισμα, τακτοποιούμε τις σχετικές διαδικασίες, παίρνουμε τις πληροφορίες για την λειτουργία του άψογου διαμερίσματος της και έχοντας πια τελειώσει με τα τυπικά, βγάζω από το πορτοφόλι μου ένα χαρτάκι με μια εύκολη, παραδοσιακή πολωνική συνταγή που είχα βρει στο διαδίκτυο λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι μας και της το δίνω. Η Αλεξάνδρα το παίρνει στα χέρια της, το διαβάζει και πάει κάτι να πει.

Placki ziemniaczane Αλεξάνδρα, σου λέει κάτι; Τη ρωτάω ανυπόμονα και με λαχτάρα για να βεβαιωθώ για την εγκυρότητα της απλής συνταγής. Η Αλεξάνδρα γελάει, μου δίνει πίσω το “σκονάκι” μου και μου επαναλαμβάνει τα της δημοφιλούς συνταγής που συνοδεύει τακτικά τα φαγητά της. Πανευτυχής πια και σίγουρη ότι θα φτιάξω εδώ στην άνετη κουζίνα του διαμερίσματος τις τηγανίτες πατάτας, την αποχαιρετώ και αρχίζω να ετοιμάζομαι για την βραδινή μας έξοδο.

Σε λιγότερο από πέντε λεπτά βρισκόμαστε στον λιθόστρωτο πεζόδρομο της παλιάς πόλης που οδηγεί στην όμορφη και μεγαλύτερη “διπλή” πλατεία της Ευρώπης. Κάνουμε ένα γρήγορο πέρασμα στην πλατεία, ενώ ταυτόχρονα ψάχνουμε και που θα κάτσουμε να φάμε κάτι. Ασυναίσθητα ψάχνω και το σημείο της πλατείας που η Βερόνικα, η ηρωίδα της αγαπημένης ομώνυμης ταινίας ” Η διπλή ζωή της Βερόνικας ” βλέπει ξαφνικά τον άγνωστο, δίδυμο, άλλο της εαυτό να περνάει και να χάνεται από μπροστά της…

Οι μυρωδιές μας οδηγούν στο σωστό μαγαζί. Traditional self service restaurant. Μεγάλες γυάλινες βιτρίνες με όλα τα καλά της πολωνικής κουζίνας, για τα οποία είχα ήδη ενημερωθεί μέρες πριν. Στην κυριολεξία παθαίνω ευχάριστο γαστριμαργικό σοκ. Όλα μαζεμένα εδώ. Οι πληροφορίες μου παίρνουν πια μορφή, σχήματα, μυρωδιές και γεύσεις. Και στο κέντρο όλων οι  Placki ziemniaczane ή αλλιώς τηγανίτες πατάτας.

Γεμίζουμε τα πιάτα μας, παίρνουμε και τις κρύες τοπικές μπύρες και απολαμβάνουμε εν μια νυκτί την πολωνική κουζίνα. Το πρώτο που δοκιμάζω βεβαίως είναι οι περίφημες τηγανίτες. Μένω απόλυτα ικανοποιημένη και ονειρεύομαι την ώρα που θα τις φτιάξω κι’ εγώ. Την επόμενη κιόλας έχω ψωνίσει τα υλικά μου και στρώνομαι να υλοποιήσω την απλούστατη αυτή συνταγή που σας προτείνω.

Υλικά (ενδεικτικά για 3 μεγάλες τηγανίτες)

• 2 μεγάλες πατάτες
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• 1 αβγό
• Λίγο αλεύρι ή τρίμμα φρυγανιάς (χρησιμοποίησα φρυγανιά)
• Ελαιόλαδο ή μαργαρίνη
• Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

• Καθαρίζω τις πατάτες και το κρεμμύδι και τα τρίβω στον τρίφτη. Τα βάζω σε σουρωτήρι, τα αλατίζω και τα αφήνω περίπου 30 λεπτά ή και περισσότερο να βγάλουν τα υγρά τους. Τα στύβω καλά και τα μεταφέρω σε χαρτί κουζίνας, ώστε να είναι όσο πιο στεγνά γίνεται.

• Τα μεταφέρω σε βαθύ πιάτο, ρίχνω στο κέντρο το αβγό, λίγο τρίμμα φρυγανιάς, αλάτι, πιπέρι, ό,τι μυρωδικό έχω και ανακατεύω καλά. Βάζω αυτό το μείγμα για λίγο στο ψυγείο να σφίξει.

• Βάζω σε ένα τηγάνι ελαιόλαδο ή μαργαρίνη, αφήνω να κάψει και ρίχνω μια μεγάλη κουταλιά από το μείγμα μου, την οποία απλώνω με την ανάποδη του κουταλιού. Επαναλαμβάνω την διαδικασία για όλο το μείγμα και για όσες τηγανίτες χωράει το τηγάνι.

• Τηγανίζω ώσπου να χρυσίσουν και από τις δύο πλευρές. 2-3 λεπτά από κάθε πλευρά.

• Σερβίρω τις τηγανίτες με αβγά τηγανιτά, σαλάτα ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξης σας. Ταιριάζουν πολύ με γιαούρτι που και αυτό το αρωματίζεται με ό,τι θέλετε, ξερά ή φρέσκα μυρωδικά, τριμμένο σκόρδο ή λίγη κέτσαπ.

Καλή σας επιτυχία

Φωτο – εντυπώσεις