Καλοκαίρι 1989 ανοίγουν επίσημα τα σύνορα με την Αλβανία. Η έξαψη της νιότης, η περιέργεια και οι όποιες πολιτικές σκέψεις, μας κάνουν να θέλουμε να επισκεφτούμε οπωσδήποτε αυτή τη γειτονική και τόσο άγνωστη για μας χώρα, την εποχή εκείνη. Μία από τις πόλεις που επισκεφτήκαμε τότε, ήταν και το όμορφο και γραφικό Αργυρόκαστρο.
Οι εντυπώσεις έντονες. Αξέχαστες για τον τόπο, τα σπίτια, το φαγητό και κυρίως για τους ανθρώπους. Εμείς περίεργοι γι αυτούς και αυτοί περίεργοι για μας, τους πρώτους “εξωγήινους” γείτονες τουρίστες, επισκέπτες τους. Τοπία και καταστάσεις σαν από παλιές ελληνικές ταινίες. Οι επαφές μας αμήχανες αλλά γλυκές και ανθρώπινες.
Καλοκαίρι 2014 μια πρόσκληση για γάμο συγγενικού προσώπου, μας φέρνει στην Ηγουμενίτσα. Πολύ εύκολα από κει και με διάθεση να δούμε πως έχουν τα πράγματα 25 σχεδόν χρόνια μετά στη γείτονα χώρα, μας κάνει να μπούμε εύκολα και να κάνουμε ένα 5ήμερο ταξίδι στη Ν. Αλβανία. Σίγουρα υπάρχει εξέλιξη και ανάπτυξη, σίγουρα και προβλήματα. Όμως οι άνθρωποι δουλεύουν σκληρά και θέλουν ν αλλάξουν προς το καλύτερο το πρόσωπο της χώρας τους. Ευχάριστο αυτό. Οι περισσότεροι βέβαια κάτοικοι μιλούν ελληνικά και δεν αντιμετωπίζουμε κανενός είδους πρόβλημα.
Για άλλη μια φορά λοιπόν στο όμορφο Αργυρόκαστρο, το παλιό που ευτυχώς προστατεύεται απ την UNESCO και διατηρεί όλη την παραδοσιακή του μορφή. Όμορφα σοκάκια, καλοδιατηρημένα σπίτια και κατάλληλοι ξενώνες επιτρέπουν στον επισκέπτη μια άνετη διαμονή.
Φαγητό απλώς συμπαθητικό, με κορυφαίο όμως απ αυτά που φάγαμε ένα τοπικό πιάτο αργυροκαστρίτικο όπως μας είπαν, τις ρυζοκροκέτες ή τα qifqif όπως ονομάζονται στα αλβανικά.
Το έφαγα δύο φορές σε διαφορετικά μαγαζιά για να εμπεδώσω την ιδιαίτερη γεύση του. Όσο για τα υλικά είναι πολύ απλά, βρίσκονται παντού και μου εξήγησαν πως φτιάχνονται αυτές οι κροκέτες ρυζιού. Η αλήθεια είναι ότι τηγανίζονται σ ένα ειδικό τηγάνι, με μικρές γούβες μέσα σ αυτό, ώστε εκεί να μπαίνει η μικρή ποσότητα της ρυζοκροκέτας για να ψηθεί.
Αυτό όμως το θέμα λύνεται εύκολα, γιατί ναι μεν τέτοια τηγάνια δεν υπάρχουν εδώ, αλλά απλώς πανάροντας τις ρυζοκροκέτες προσεχτικά τις τηγανίζουμε και έχουμε το ίδιο καλό αποτέλεσμα.
Υλικά (για 8-10 ρυζοκροκέτες)
- 1/4 του Kgr ρύζι καρολίνα
- 1 μπολάκι τριμμένο κίτρινο τυρί (ότι έχετε)
- 1 κόκκινη πιπεριά
- 1 καρότο
- 1 μικρό ματσάκι δυόσμο και μαϊντανό
- 1 αβγό
- Αλατοπίπερο
- Καλαμποκέλαιο
- Φρυγανιά για το πανάρισμα
Εκτέλεση
- Βράζω το ρύζι, τόσο ώστε να μαλακώσει αλλά όχι να λιώσει.
- Ψιλοκόβω το δυόσμο, το μαϊντανό και την κόκκινη πιπεριά.
- Καθαρίζω και τρίβω το καρότο.
- Σ ένα μπολ, βάζω το βρασμένο ρύζι, τα ψιλοκομμένα αρωματικά, την πιπεριά και το καρότο.
- Προσθέτω το αβγό, αλατοπιπερώνω, ζυμώνω καλά να αναμειχθούν τα υλικά και βάζω το μπολ στο ψυγείο για 1 ώρα ώστε να σφίξει το μείγμα.
- Μετά από μια ώρα βγάζω το μπολ απ το ψυγείο, πλάθω τις κροκέτες, τις πανάρω στην τριμμένη φρυγανιά και τις τηγανίζω σε πολύ και καυτό λάδι.
- Τις σερβίρω ζεστές σαν ορεχτικό.
Tips
- Όταν πλάθετε τις ρυζοκροκέτες, πότε πότε να βρέχετε τα χέρια σας με νερό, ώστε να μην κολλάει το μείγμα.
- Το μείγμα έτοιμο, μπορεί να μείνει στο ψυγείο 3-4 μέρες, οπότε το έχετε ανά πάσα στιγμή για κάθε έκτακτη περίσταση.
Καλή επιτυχία
No Comments