Κατ’ αρχάς θα χρειαστούμε δυο ακτοπλοϊκά εισιτήρια για όποιο βραχώδες νησί τραβάει η όρεξη μας. Ε, ναι μωρέ θα πάρουμε και το πρόσωπο μαζί μας. Αντιηλιακό, μεγάλο καπέλο, ένα τάπερ και ένα κουτάλι, όσο γίνεται πιο λεπτό. Βεβαίως, βεβαίως και δυο ντομάτες ώριμες αλλά σφιχτές. Ή δυνατόν από το μποστάνι της κυρά Γιώργαινας, όπου θα βρείτε και φρέσκα μυρωδικά. Αυτά τα τελευταία για λίγο αργότερα, αφού θα έχουμε μαζέψει το αλάτι της γης, για την ακρίβεια το αλάτι της θαλάσσης.
Και η πρωτόγνωρη και αλμυρή περιπέτεια ξεκινά. Αλείφουμε το σώμα μας με το αντιηλιακό και το κουτουπιέ παρακαλώ, να καείς εκεί κάτω;… δε σου λέω τίποτα, ας όψονται οι σαγιονάρες. Προτιμότερα τα κλειστά παπούτσια. Το καπέλο, το τάπερ στο ένα χέρι, το κουτάλι στο άλλο και βουρ για τα όμορφα, άγρια, μαύρα μυτερά βράχια, που θυμίζουν ελαφρώς ηφαιστειακά πετρώματα, με μυτούλες, εσωχές και εξοχές, γούβες και γουβίτσες, μεγαλύτερες γούβες, ολόκληρες λεκάνες με καθαρό πελαγίσιο νερό και το οποίο λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας και της ζέστης, αρχίζει να εξατμίζεται και στην επιφάνεια του, να σχηματίζεται η πολυπόθητη κρούστα αλατιού. Θα μου πεις τώρα που βρίσκονται αυτά τα βράχια; Ή έχεις λοιπόν μύτη λαγωνικού και μάτι αετού που κόβει και τις παράκτιες βραχώδεις καταστάσεις ή απλούστερα ρωτάς τον ντόπιο που επίσης κάνει τακτικά την ίδια δουλειά, κυρίως το καλοκαίρι, με αυτήν που σου συστήνω εδώ και τώρα. Συλλογή pure, θαλασσινού ανθού αλατιού που με καμάρι θα μεταφέρεις στο κλεινόν άστυ για τα μαγειρέματα σου και θα εξιστορείς τα πεπραγμένα.
Με το κουτάλι λοιπόν, μαζεύουμε προσεχτικά μόνο την κρούστα αλατιού με όσο λιγότερο νερό μπορούμε. Εύκολη δουλειά, τσεκαρισμένη. Εδώ να πω ότι σε γενικές γραμμές οι γούβες αυτές με το θαλασσινό νερό και την κρούστα αλατιού, είναι χωρίς άμμο. Και αν υπάρχει κόκκος άμμου, αυτός είναι βεβαίως στον πάτο τους. Γεμίζουμε λοιπόν το τάπερ μας, το σφραγίζουμε σαν εφτασφράγιστο μυστικό και το μεταφέρουμε, όταν τελειώσουν βεβαίως οι διακοπές μας, στο home sweet home. Και εκεί, σύμφωνα με τις πολύτιμες οδηγίες της θείας του κύριου Μαυρομάτη με το υπέροχο συγκρότημα στην Ελαφόνησο, κάνουμε τα δέοντα για να έχουμε έναν γνήσιο, αλμυρό και pure home made sea salt.
Απλώνουμε λοιπόν το αλάτι μας σε ένα ρηχό καθαρό ταψί και κάτω απ’ το άπλετο ηλιακό καλοκαιρινό φως εξετάζουμε προσεχτικά αν υπάρχει κάποιο σκουπιδάκι, το οποίο και αφαιρούμε. Το μεταφέρουμε σε πεντακάθαρη βαμβακερή ή λινή πετσέτα, πάντα απλωμένο, το σκεπάζουμε με άλλη πετσέτα ή χαρτί κουζίνας και το αφήνουμε στον ήλιο για να στεγνώσει. Ένα εικοσιτετράωρο είναι μια χαρά. Μετά το αποθηκεύουμε σε γυάλινο βάζο και το καμαρώνουμε και το γευόμαστε σε σαλάτες, ψημένα ψωμάκια ή ψημένες ντομάτες όπως αυτές που ψήνω στο φούρνο και παραλίγο να τις ξεχάσω.
Τώρα, μη μου πεις ότι θες να μάθεις και πως φτιάχνουμε τις ψητές ντομάτες στο φούρνο;! Άντε βρε θα στο πω το μυστικό.
Υλικά (για 2 άτομα)
- 2 ντομάτες ώριμες αλλά σφιχτές
- 1 σκελίδα σκόρδο
- Φρέσκο θυμάρι ή ρίγανη
- Ελαιόλαδο
- Λίγη φρυγανιά τριμμένη και…
- ΑΝΘΟ ΑΛΑΤΙΟΥ ΣΠΙΤΙΚΟ, τι τσάμπα σου είπα όλο το παραμύθι!
Και για την ιστορία, μαζέψαμε πρόσφατα ένα κιλό και κάτι, αλάτι από την Ελαφόνησο. Παρόμοια βράχια με αλάτι, βρήκαμε και στην όμορφη Καρδαμύλη. Όπου πας χωρίς να χρειάζονται τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.
Εκτέλεση
- Κόβω τις ντομάτες στα δυο και τις τοποθετώ σε ρηχό ταψάκι στο οποίο έχω βάλει αντικολλητικό χαρτί.
- Τις αλείφω με το μείγμα του πολτοποιημένου σκόρδου, τα φυλλαράκια του φρέσκου θυμαριού και μιας κουταλιάς σούπας ελαιόλαδο. Αλατίζω με τον ανθό και πασπαλίζω ελαφρά με λίγη φρυγανιά.
- Ψήνω αρχικά στους 150 βαθμούς για 50 λεπτά και μετά στους 200, ώσπου να δω να χρυσίζουν και ο όγκος τους να συρρικνώνεται. Ταιριάζουν με ψητά κρέατα, ψάρια ή ακόμα και σαν συνοδευτικό σε έναν φιλικό μπουφέ.
Καλή σας επιτυχία…
Και όπως είπαμε το αντιηλιακό μην ξεχάσετε! Τελικά οι ντομάτες ήταν μάλλον μια καλή πρόφαση για να ξεδιπλώσω και αφηγηθώ την αλμυρή και πρωτόγνωρη για μας ιστορία, στην όμορφη Ελαφόνησο.
“Excuse me, τι επαγγέλλεστε;” “Συλλέκτης ανθού, θαλασσινού αλατιού!”
Leave a Reply