Μέρες γιορτινές, χριστουγεννιάτικες μέρες και η γειτονιά μοσχομύριζε απ’ τις ψημένες ζύμες, τα μελομακάρονα, τις βανίλιες και τα καβουρδισμένα αμύγδαλα. Μια περατζάδα έκανες, μύριζες και ονειρευόσουν, ονειρευόσουν και μύριζες. Και αγαλλίαζε η ψυχή σου. Και ήθελες να μπεις στο φούρνο του ΣΩΤΗΡΙΟΥ, καλή του ώρα, με το πρόσχημα το χαζό, αν πέρασε η μαμά να πάρει ψωμί.
Μα εσύ παιδάκι αθώο, δεκαετία του ’60, ήθελες να χορτάσουν τα μάτια σου, ορθάνοιχτα και λαίμαργα, τα σιροπιασμένα βουνά απ’ τα μελομακάρονα, τα αχνισμένα λευκά βουνά από τους κουραμπιέδες, τα τσουρέκια και τα τσουρεκάκια και να παρακαλάς από μέσα σου να σου δώσει άλλον ένα κουραμπιέ ο κύριος Σωτηρίου. Μα πόσους πια να σου δώσει;! Τόσα παιδάκια στη γειτονιά και οι κουραμπιέδες τότε, μερίδα κανονική, δεν υπήρχαν τα κουραμπιεδάκια και οι μπουκίτσες μελομακάρονα του τώρα.
Και το είχες παράπονο, γιατί η δικιά σου η μάνα, η κυρά Μαρίτσα, νοικοκυρά και άριστη μαγείρισσα, δεν το’ χε με τις ζύμες που τόσο λαχταρούσες και ήθελες. Είχες μπαφιάσει πια απ’ τα γλυκά του κουταλιού και ξανά μανά, γλυκά του κουταλιού. Χειμώνα, καλοκαίρι, η ίδια ιστορία. Βάζα, βαζάκια, γλυκά του κουταλιού. Ας είναι καλά ο θείος Κυριάκος που κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έστελνε στην αδελφή του και τα άλλα αδέλφια, από δυο κουτιά με εξαιρετικούς κουραμπιέδες και μελομακάρονα, πάντα αγορασμένα από του ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ της παρακάτω γειτονιάς και έκανες πανηγύρι.
Και ήταν τότε που ένα γιορτινό βράδυ, θέλοντας να κατευνάσεις την “δίψα” σου για ένα κουραμπιεδάκι που το αναζητούσες απεγνωσμένα μέσα στα ντουλάπια και δεν το έβρισκες, ήταν τότε που έδωσες υπόσχεση στο εαυτό σου να μάθεις να τα φτιάχνεις μόνη σου, να τα απολαμβάνεις πολλές φορές μόνη σου, μπας και ξεδιψάσεις επιτέλους την παιδική εκείνη λαχτάρα γι’ αυτούς τους μικρούς λευκούς, αχνισμένους πειρασμούς. Και καθόλου περίεργο που κράτησες την υπόσχεση σου, μόνο να, που εκείνη η παιδική λαχτάρα για το γιορτινό αυτό λαχταριστό γλυκάκι δεν ικανοποιείται όσα και να φας… αχ αχ, λαίμαργο, λαίμαργο παιδάκι.
Υλικά ( για 35 κουραμπιεδάκια )
- 500 γρ. αλεύρι
- 250 γρ. φρέσκο βούτυρο αγελαδινό από παστεριωμένη κρέμα γάλακτος
- 80 γρ. άχνη ζάχαρη και επιπλέον για το άχνισμα των κουραμπιέδων
- 1 κ.σ. απόσταγμα βανίλιας
- 1 σφηνάκι κονιάκ
- 150 γρ. αμύγδαλα
- Ανθόνερο
Εκτέλεση
- Αποφλοιώνω τα αμύγδαλα με καυτό νερό και τα καβουρδίζω σε μικρό τηγάνι με 1 κ.γ. από το βούτυρο. Ανακατεύω συνεχώς ώσπου να χρυσίσουν.
- Αφού κρυώσουν τα βάζω στο μούλτι και τα αλέθω σε χοντρά κομμάτια.
- Σε ένα μπολ βάζω το βούτυρο σχεδόν λιωμένο και το χτυπώ με το μίξερ τουλάχιστον για 8-10 λεπτά. Προσθέτω τα 80 γρ. άχνης και συνεχίζω το χτύπημα ώσπου να έχω μια παχύρευστη λευκή κρέμα σαν σαντιγί.
- Προσθέτω στο μπολ λίγο από το αλεύρι, το εκχύλισμα βανίλιας και το κονιάκ ή το λικέρ. Χτυπάω 1-2 φορές με το μίξερ, μετά το βγάζω και αρχίζω να προσθέτω σιγά σιγά το υπόλοιπο αλεύρι με τα αμύγδαλα, ενώ ζυμώνω πια γρήγορα με το χέρι, ώστε να ενσωματωθούν όλα τα υλικά. Το ζύμωμα δεν πρέπει να διαρκέσει πάνω από 2-3 λεπτά.
- Πλάθω μικρές μπαλίτσες, με ένα μικρό βαθούλωμα στο κέντρο για να πιάσουν την άχνη και τοποθετώ τα κουραμπιεδάκια σε αντικολλητικό χαρτί σε ταψί φούρνου.
- Ψήνω τα κουραμπιεδάκια στους 180 βαθμούς περίπου για 30-35 λεπτά, ώσπου να χρυσίσουν.
- Τα βγάζω, τα τοποθετώ σε σχάρα να κρυώσουν καλά και μετά αφού τα έχω ραντίσει ελαφρά με ανθόνερο τα πασπαλίζω με την άχνη, τοποθετώντας τα σε πιατέλα σαν βουναλάκι.
Καλή σας και γλυκιά επιτυχία
Leave a Reply