Κεκάκια λεμονιού τα αρωματικά

Με τράβηξαν σαν μαγνήτης οι τέσσερεις φορτωμένες και καλοσχηματισμένες λεμονιές. Πλησίασα το χαμηλό φράχτη της μονοκατοικίας. Ευχόμουν κάποιος να βρισκόταν στην αυλή, κάπου εκεί ανάμεσα στους θάμνους και τα ασβεστωμένα παρτέρια. Σαν από θαύμα, μια γηραιά μαυροφορεμένη φιγούρα σηκώθηκε αργά πίσω απ’ την ανθισμένη πικροδάφνη. Κρατούσε ένα σκαλιστήρι. Ξαφνιάστηκε που με είδε, ξαφνιάστηκα κι’ εγώ. “Καλησπέρα σας”, της είπα αμέσως για να ηρεμήσω την ανησυχία της. “Όμορφος ο κήπος σας, αλλά πιο όμορφες οι λεμονιές σας. Θα μπορούσατε παρακαλώ να μου δώσετε ένα λεμόνι;” “Μα και βέβαια”, είπε με αδύναμη φωνή, “μισό λεπτό”. “Παρακαλώ, ένα μόνο, μη σας κουράζω, αλλά χοντρόφλουδο, το θέλω για ένα γλυκό που θα φτιάξω”. Μου χαμογέλασε ήρεμα. Απομακρύνθηκε λίγο, επιθεώρησε τις λεμονιές της και άρχισε να κόβει λεμόνια απ’ τα πιο χαμηλά κλαδιά. Τα έβαλε στην ποδιά της, πλησίασε το φράχτη και τα ακούμπησε στην πεζούλα. Έξι μεγάλα υπέροχα φρεσκοκομμένα λεμόνια με περίμεναν. Έκανα τη δύσκολη. ” Πόσο σας ευχαριστώ, αλλά ένα ήταν αρκετό”. Χαμογέλασε και πάλι. “Τα λεμόνια είναι φάρμακο κόρη μου, φτιάξε το γλυκό σου, φτιάξε ένα αβγολέμονο, μια λεμονάδα. Με την καρδιά μου, πάρε τα, μην νοιάζεσε”. Πήρα τα λεμόνια, ευχαριστώντας την διπλά και τριπλά. Τα έχωσα όπως όπως στις τσέπες της φαρδιάς ζακέτας μου. “Για πε μου, τι γλυκό θα φτιάξεις;” ρώτησε η γηραιά κυρία χαμηλόφωνα. Πήγα να πω μάφινς… λεμονιού. Κατάπια τη λέξη πριν την ξεστομίσω. “Κεκάκια με άρωμα απ’ το λεμόνι σας”, της είπα. “Μπράβο παιδί μου, εγώ ποτέ δεν τα πήγα καλά με τα κέκια, μόνο γλυκό του κουταλιού απ’ τις λεμονιές μου και πάντα με επιτυχία”. Είπε με μια αδιόρατη αίσθηση περηφάνιας γι’ αυτήν τη γλυκιά ικανότητα της. Την ευχαρίστησα και πάλι θερμά και κάνοντας να φύγω, “αλήθεια πως σας λένε:” ρώτησα λίγο πριν απομακρυνθώ απ’ το φράχτη. Με μια πιο ζωντανή και κάπως παιχνιδιάρικη φωνή για την ηλικία της, μου απάντησε.
“Λεμονιά με λένε κόρη μου, Λεμονιά”.

Υλικά ( για 12 κεκάκια – μάφινς αφιερωμένα στην κυρία Λεμονιά)

• 100 γρ. βούτυρο λιωμένο
• 100 γρ. ζάχαρη κρυσταλική
• 150 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 150 γρ. γιαούρτι 2%
• 2 αβγά
• 1 βανίλια με άρωμα λεμόνι
• 1/2 κ.γ. κουρκουμά, δίνει ένα όμορφο κίτρινο χρώμα στο αποτέλεσμα
• 1 κ.γ. κοφτό μπέικιν + μια τσιμπιά σόδα
• Το ξύσμα από ένα λεμόνι χοντρόφλουδο… και αφού πάρουμε πρώτα το ξύσμα του…
• Το χυμό απ’ το παραπάνω λεμόνι

Εκτέλεση

• Σε ένα μπολ χτυπάω με σύρμα το λιωμένο βούτυρο με τη ζάχαρη. Προσθέτω τα αβγά. Χτυπάω καλά.

• Προσθέτω το γιαούρτι και το χυμό. Χτυπάω καλά.

• Προσθέτω σιγά σιγά το αλεύρι κοσκινισμένο, με μπέικιν+σόδα+βανίλια+κουρκουμά. Ανακατεύω μαζί και το ξύσμα λεμονιού.

• Αλείφω τα φορμάκια με σπορέλαιο και τα αλευρώνω πολύ καλά. Τινάζω το περίσσιο αλεύρι και ισομοιράζω το μείγμα στα 12 φορμάκια.

• Ψήνω σε καλά προθερμασμένο φούρνο, αρχικά για 5 λεπτά στους 200 βαθμούς, αντιστάσεις και μετά άλλα 25 λεπτά στους 180 βαθμούς.

• Περιμένω λίγο να πέσει η θερμοκρασία και τα αφαιρώ πολύ εύκολα απ’ τα φορμάκια. Τα κεκάκια-μάφινς λεμονιού πανέτοιμα να καταναλωθούν όπως είναι.

• Όταν όμως υπάρχει (άπλετος) χρόνος και διάθεση, αντί να στολίσεις τις κούκλες σου… λέμε τώρα, στολίζεις τα κεκάκια-μάφινς και τα κάνεις  ανοιξιάτικα λουλουδάκια.

Toppings  Αν έχετε διάθεση να τα στολίσετε, μπορείτε.

• 1ον να τα πασπαλίσετε με ζάχαρη άχνη.
• 2ον να τα πασπαλίσετε όσο είναι κάπως ζεστά με μείγμα ζάχαρης κρυσταλικής με κανέλα.
• 3ον αντί για όποιο άλλο υλικό να χρησιμοποιήσετε μέλι, με το οποίο θα τα καλύψετε και μετά να τα πασπαλίσετε με ψιλοκομμένα αλατισμένα  φιστίκια Αιγίνης ή γλασέ φρουτάκια ψιλοκομμένα ή καραμελωμένες λεπτές φλοίδες λεμονιού.
• 4ον ό,τι υλικό έχετε σπίτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τα καλύψετε, με βοηθό τη φαντασία σας, δίνει ένα άριστο αποτέλεσμα.
• Ακόμα και κόκκους κόκκινου πιπεριού χρησιμοποίησα εγώ πάνω σε λεπτή στρώση μελιού για να κολλήσουν.

Καλή και γλυκιά επιτυχία