Πάνε χρόνια πια, που γυρίζοντας από κάποιο ταξίδι μου, δεν κουβαλώ διακοσμητικά, τα πάλαι ποτέ, “σουβενίρ” που να μου θυμίζουν τον τόπου που επισκέφτηκα. Κουβαλώ όμως πολλά τοπικά φαγώσιμα “σουβενίρ μιας χρήσης” για την κατσαρόλα και κυρίως την τέρψη τη δική μου και της οικογένειας μου.
Έτσι λοιπόν και ευρισκόμενη για άλλη μια φορά στο πανέμορφο και ιστορικό Ναύπλιο, φρόντισα και επισκέφτηκα το περίφημο μαγαζί και εργαστήριο ζυμαρικών “Από τ’ Ανάπλι” του Αναστάσιου Μάλλιου. Κοντά σαράντα χρόνια στο κουρπέτι των ζυμαρικών ο αειθαλής, ασπρομάλλης “έφηβος”, Κος Μάλλιος. Δραστήριος, αεικίνητος, φιλικότατος, επικοινωνιακός και ακούραστος, μας ξενάγησε στο καλοφτιαγμένο κατάστημα του, με πολλά παραδοσιακά προϊόντα και με άπειρες ποικιλίες ζυμαρικών, φτιαγμένες με φρέσκο γάλα και αβγά, όλες βγαλμένες απ’ το πεντακάθαρο και καλά οργανωμένο διπλανό εργαστήριο του. Άξια βοηθός του η κυρία Ντίνα, που απ’ τα χεράκια της βγαίνουν καθημερινά οι περίφημες χειροποίητες γκόγκες.
Ήξερα τις γκόγκες, το Αρβανίτικο αυτό ζυμαρικό που το βρίσκουμε όπου βρέθηκαν οι Αρβανίτες μετανάστες σε μέρη της Ελλάδας. Πάντα ο άνθρωπος, ιστορικά γνωστό και καταγεγραμμένο, κουβαλά μαζί του όπου και να πάει, τις διατροφικές του συνήθειες, αυτές που θα τον κρατήσουν σε γλυκιά και γευστική επαφή με τα γενέθλια χώματα που άφησε πίσω του. Έτσι και οι γκόγκες και αφού μετανάστευσαν και αυτές με τους πρώτους που τις έφεραν εδώ, έγιναν σιγά σιγά γνωστές και αγαπητές σε ένα κοινό που ψάχνετε για παλιές αυθεντικές και ταπεινές τροφές.
Οι γκόγκες αρχικά μαγειρεύονταν κυρίως για την τρίτη εβδομάδα των Απόκρεω, που ονομάζεται Τυροφάγος ή Τυρινή ή Μακαρονού. Και απ’ ότι βλέπουμε το ζυμαρικό αυτό έδεσε στην κυριολεξία με το έθιμο, μιας και τρώγεται, όπως όλα τα ζυμαρικά άλλωστε με τριμμένο τυρί. Και όπως μου είπε ο αγαπητός Κος Μάλλιος, “τις γκόγκες θα τις σερβίρεις σε στρώσεις με μπόλικη μυζήθρα και μετά θα τις περιλούσεις με το ζεματιστό βούτυρο ή ελαιόλαδο, μέχρι που να χρυσίσει η μυζήθρα, για να τις απολαύσεις”.
Κράτησα τις συμβουλές του και απολαύσαμε ένα πιάτο ξεχωριστό και ιδιαίτερο.
Πληροφορία και δική μου συμβουλή. Όποτε θελήσετε να πάτε στο Ναύπλιο και να αγοράσετε γκόγκες ΑΠΟ Τ’ ΑΝΑΠΛΙ, καλό θα είναι να έχετε μαζί σας μια ισοθερμική τσάντα και κάποια παγοκύστη γιατί τις γκόγκες όπως τις φτιάχνουν καθημερινά και σε αρκετή ποσότητα, τις καταψύχουν για να διατηρούνται φρέσκες για αρκετό καιρό.Εμείς πάντως τις φέραμε απ’ το Ναύπλιο μια χαρά, έχοντας φροντίσει τα παραπάνω. Με το που φτάσαμε σπίτι μας στην Αθήνα, μπήκαν αμέσως κατάψυξη και τις έφτιαξα μια βδομάδα μετά.
Υλικά
- 250 γρ. γκόγκες
- Καλής ποιότητας φρέσκο βούτυρο γάλακτος ή ελαιόλαδο
- Μυζήθρα
- Αλάτι
- Πιπέρι
Παρασκευή
- Κλασικά όπως όλα τα ζυμαρικά, ρίχνω τις γκόγκες σε καυτό αλατισμένο νερό που βράζει και τις αφήνω ώσπου να γίνουν. Ο χρόνος βρασίματος διαρκεί από 15 έως και 20 λεπτά, εξαρτάται απ’ την ποιότητα σταριού που χρησιμοποιεί κάθε εργαστήριο παρασκευής. Γενικώς πάντως χρειάζονται περισσότερο χρόνο απ’ τα άλλα ζυμαρικά. Δοκιμάζω προς το τέλος βρασίματος αν έγιναν και τότε μόνο τις αποσύρω απ’ τη φωτιά.
- Σουρώνω τις γκόγκες και τις στρώνω σε πιατέλα εναλλάξ με την τριμμένη μυζήθρα. Τέλος τις περιχύνω με πολύ καυτό βούτυρο και πασπαλίζω με μαύρο πιπέρι.
- Άλλη πρόταση σερβιρίσματος, αυτή με κοκκινιστό μοσχάρι από τρυφερή σπαλομίτα. Θεσπέσιο και αυτό το πιάτο.
Καλή σας επιτυχία
Leave a Reply